نوشته شده توسط : آرش رضایی

توصیه های بنیاد جهانی تحقیقات سرطان در رابطه با تغذیه

1ـ تا سرحد امکان سعی کنید که بدون آنکه به مرحله لاغری برسید چربی اضافی بدن خود را کاهش دهید. شواهد قانع کننده موید آن است که اضافه وزناحتمال ابتلا به انواع سرطان را افزایش می دهد.
2ـ فعالیت بدنی حداقل 30 دقیقه در روز
3ـ از نوشیدن نوشابه های شکردار اجتناب کنید. از خوردن غذاهای پر کالری و پروسه شده خودداری کنید.
4ـ از انواع سبزیجات و میوه ها استفاده کنید. نان سبوس دار و غلات نه تنها احتمال ابتلا به سرطان را کاهش می دهد، بلکه به کاهش وزن نیز کمک می کند.
5ـ خوردن گوشت قرمز را محدود کنید. از مصرف گوشتهای پروسه شده (کالباس، سوسیس، ژامبون) تا حد امکان خودداری کنید. مصرف گوشت پخته شده حداکثر 500 گرم در هفته.
6ـ از مصرف هر گونه نوشابه الکلی خودداری کنید.
7ـ از مصرف غذاهای پرنمک یا کنسروهایی که نمک آلوده هستند خودداری نمایید.
8ـ از قرصهای ویتامین (Supplements)برای حفاظت خود در برابر ابتلای به سرطان استفاده نکنید.
9ـ توصیه می شود مادران در شش ماهه اول پس از زایمان فقط با شیر خود طفل را تغذیه کنند.
10ـ افرادی که تحت درمان سرطان قرار گرفته اند پس از اتمام دوره درمان مفاد پیشگیری را رعایت نمایند.

*** و در نهایت توصیه می شود سیگار نکشید.



:: موضوعات مرتبط: علمی , دانستنیها , ,
:: بازدید از این مطلب : 587
|
امتیاز مطلب : 114
|
تعداد امتیازدهندگان : 33
|
مجموع امتیاز : 33
تاریخ انتشار : سه شنبه 26 بهمن 1389 | نظرات ()
نوشته شده توسط : آرش رضایی
نقشهٔ پراکندگی اقوام ایرانی‌تبار


اقوام ایرانی‌تبار، گروه قومی هستند که از تبار اقوام ایرانی‌زبان باستان‌اند. اگر چه تعریف اقوام ایرانی‌تبار فراتر از مباحث ژنتیکی٫ زبانی و مکانی است و بیشتر فرهنگی است. این گروه قومی در سراسر فلات ایران٫ از هندوکش تا آناتولی مرکزی و از آسیای میانه تا دریای پارس) - منطقه‌ای که گاهی ایران‌زمین نامیده می‌شود٬ پراکنده شده‌اند.

زمانی اقوام ایرانی‌زبان را می‌شد در سرتاسر اوراسیا از بالکان تا غرب چین پیدا کرد.بخش عمدهٔ اقوام ایرانی‌زبان کنونی و اقوام ایرانی‌تبار با هم مشترک است ولی تفاوت‌هایی نیز وجود دارد.همانگونه که مشخص است اقوام ایرانی‌تبار محدود به مرزهای کنونی کشور ایران نیستند.

بسیاری از اقوام ایرانی‌تبار خود ریشه در شاخه‌ای از آریایی‌های هندواروپایی شناخته شده به ایرانی‌ها دارند.یافته‌های باستان شناسی در مکان‌هایی مانند:روسیه٫ آسیای میانه و خاورمیانه اطلاعات کمی را درباره این که این اقوام چگونه می‌زیسته‌اند ارائه کرده‌اند.

اقوام ایرانی نقش بسیار مهمی را در تاریخ بازی کرده‌اند. ماد‌ها یکی از نخستین کشورها و امپراتوری‌های چند ملیتی را تشکیل دادند و قبایل کوچ‌رو سکاها-سرمتی بر زمین‌های گسترده‌ای از روسیه و بالکان حکم فرما بوده‌اند و احتمالاً یک قبیله زنان جنگاور سرمتی الهام بخش اسطوره یونانی آمازون‌ها بوده‌اند.همچنین پژوهشگران معتقداند آیین‌های گوناگونی از مردمان ایرانی تبار مانند مزدیسنا و آیین مانی تاثیرات بسیار مهم فلسفی را بر مفاهیم یهودیت و مسیحیت داشته‌اند.

اقوام ایرانی باستان نیای مردمان بسیاری مانند: کردها، پشتون‌ها، لر‌ها، تاجیک‌ها، بلوچ‌ها و... هستند.

معنی و کاربرد

واژه ایرانی مشتق شده از ایران است که خود واژه ایران به معنی سرزمین آریایی‌ها است.خود واژه آریا در زبان نیاهندوایرانی به معانی بسیاری مانند: اصیل و شریف معنی شده‌است.



:: موضوعات مرتبط: دانستنیها , ,
:: بازدید از این مطلب : 685
|
امتیاز مطلب : 137
|
تعداد امتیازدهندگان : 37
|
مجموع امتیاز : 37
تاریخ انتشار : سه شنبه 26 بهمن 1389 | نظرات ()
نوشته شده توسط : آرش رضایی

CIA's Role in the Study of UFOs, 1947-90

A Die-Hard Issue

Gerald K. Haines

An extraordinary 95 percent of all Americans have at least heard or read something about Unidentified Flying Objects (UFOs), and 57 percent believe they are real. (1) Former US Presidents Carter and Reagan claim to have seen a UFO. UFOlogists--a neologism for UFO buffs--and private UFO organizations are found throughout the United States. Many are convinced that the US Government, and particularly CIA, are engaged in a massive conspiracy and coverup of the issue. The idea that CIA has secretly concealed its research into UFOs has been a major theme of UFO buffs since the modern UFO phenomena emerged in the late 1940s. (2)

In late 1993, after being pressured by UFOlogists for the release of additional CIA information on UFOs, (3) DCI R. James Woolsey ordered another review of all Agency files on UFOs. Using CIA records compiled from that review, this study traces CIA interest and involvement in the UFO controversy from the late 1940s to 1990. It chronologically examines the Agency's efforts to solve the mystery of UFOs, its programs that had an impact on UFO sightings, and its attempts to conceal CIA involvement in the entire UFO issue. What emerges from this examination is that, while Agency concern over UFOs was substantial until the early 1950s, CIA has since paid only limited and peripheral attention to the phenomena.

 

Background

The emergence in 1947 of the Cold War confrontation between the United States and the Soviet Union also saw the first wave of UFO sightings. The first report of a "flying saucer" over the United States came on 24 June 1947, when Kenneth Arnold, a private pilot and reputable businessman, while looking for a downed plane sighted nine disk-shaped objects near Mt. Rainier, Washington, traveling at an estimated speed of over 1,000 mph. Arnold's report was followed by a flood of additional sightings, including reports from military and civilian pilots and air traffic controllers all over the United States. (4) In 1948, Air Force Gen. Nathan Twining, head of the Air Technical Service Command, established Project SIGN (initially named Project SAUCER) to collect, collate, evaluate, and distribute within the government all information relating to such sightings, on the premise that UFOs might be real and of national security concern. (5)

The Technical Intelligence Division of the Air Material Command (AMC) at Wright Field (later Wright-Patterson Air Force Base) in Dayton, Ohio, assumed control of Project SIGN and began its work on 23 January 1948. Although at first fearful that the objects might be Soviet secret weapons, the Air Force soon concluded that UFOs were real but easily explained and not extraordinary. The Air Force report found that almost all sightings stemmed from one or more of three causes: mass hysteria and hallucination, hoax, or misinterpretation of known objects. Nevertheless, the report recommended continued military intelligence control over the investigation of all sightings and did not rule out the possibility of extraterrestrial phenomena. (6)

Amid mounting UFO sightings, the Air Force continued to collect and evaluate UFO data in the late 1940s under a new project, GRUDGE, which tried to alleviate public anxiety over UFOs via a public relations campaign designed to persuade the public that UFOs constituted nothing unusual or extraordinary. UFO sightings were explained as balloons, conventional aircraft, planets, meteors, optical illusions, solar reflections, or even "large hailstones." GRUDGE officials found no evidence in UFO sightings of advanced foreign weapons design or development, and they concluded that UFOs did not threaten US security. They recommended that the project be reduced in scope because the very existence of Air Force official interest encouraged people to believe in UFOs and contributed to a "war hysteria" atmosphere. On 27 December 1949, the Air Force announced the project's termination. (7)

With increased Cold War tensions, the Korean war, and continued UFO sightings, USAF Director of Intelligence Maj. Gen. Charles P. Cabell ordered a new UFO project in 1952. Project BLUE BOOK became the major Air Force effort to study the UFO phenomenon throughout the 1950s and 1960s. (8) The task of identifying and explaining UFOs continued to fall on the Air Material Command at Wright-Patterson. With a small staff, the Air Technical Intelligence Center (ATIC) tried to persuade the public that UFOs were not extraordinary. (9) Projects SIGN, GRUDGE, and BLUE BOOK set the tone for the official US Government position regarding UFOs for the next 30 years.

 

Early CIA Concerns, 1947-52

CIA closely monitored the Air Force effort, aware of the mounting number of sightings and increasingly concerned that UFOs might pose a potential security threat. (10) Given the distribution of the sightings, CIA officials in 1952 questioned whether they might reflect "midsummer madness.'' (11) Agency officials accepted the Air Force's conclusions about UFO reports, although they concluded that "since there is a remote possibility that they may be interplanetary aircraft, it is necessary to investigate each sighting." (12)

A massive buildup of sightings over the United States in 1952, especially in July, alarmed the Truman administration. On 19 and 20 July, radar scopes at Washington National Airport and Andrews Air Force Base tracked mysterious blips. On 27 July, the blips reappeared. The Air Force scrambled interceptor aircraft to investigate, but they found nothing. The incidents, however, caused headlines across the country. The White House wanted to know what was happening, and the Air Force quickly offered the explanation that the radar blips might be the result of "temperature inversions." Later, a Civil Aeronautics Administration investigation confirmed that such radar blips were quite common and were caused by temperature inversions. (13)

Although it had monitored UFO reports for at least three years, CIA reacted to the new rash of sightings by forming a special study group within the Office of Scientific Intelligence (OSI) and the Office of Current Intelligence (OCI) to review the situation. (14) Edward Tauss, acting chief of OSI's Weapons and Equipment Division, reported for the group that most UFO sightings could be easily explained. Nevertheless, he recommended that the Agency continue monitoring the problem, in coordination with ATIC. He also urged that CIA conceal its interest from the media and the public, "in view of their probable alarmist tendencies" to accept such interest as confirming the existence of UFOs. (15)

Upon receiving the report, Deputy Director for Intelligence (DDI) Robert Amory, Jr. assigned responsibility for the UFO investigations to OSI's Physics and Electronics Division, with A. Ray Gordon as the officer in charge. (16) Each branch in the division was to contribute to the investigation, and Gordon was to coordinate closely with ATIC. Amory, who asked the group to focus on the national security implications of UFOs, was relaying DCI Walter Bedell Smith's concerns. (17) Smith wanted to know whether or not the Air Force investigation of flying saucers was sufficiently objective and how much more money and manpower would be necessary to determine the cause of the small percentage of unexplained flying saucers. Smith believed "there was only one chance in 10,000 that the phenomenon posed a threat to the security of the country, but even that chance could not be taken." According to Smith, it was CIA's responsibility by statute to coordinate the intelligence effort required to solve the problem. Smith also wanted to know what use could be made of the UFO phenomenon in connection with US psychological warfare efforts. (18)

Led by Gordon, the CIA Study Group met with Air Force officials at Wright-Patterson and reviewed their data and findings. The Air Force claimed that 90 percent of the reported sightings were easily accounted for. The other 10 percent were characterized as "a number of incredible reports from credible observers." The Air Force rejected the theories that the sightings involved US or Soviet secret weapons development or that they involved "men from Mars"; there was no evidence to support these concepts. The Air Force briefers sought to explain these UFO reports as the misinterpretation of known objects or little understood natural phenomena. (19) Air Force and CIA officials agreed that outside knowledge of Agency interest in UFOs would make the problem more serious. (20) This concealment of CIA interest contributed greatly to later charges of a CIA conspiracy and coverup.

Amateur photographs of alleged UFOs

Passoria, New Jersey, 31 July 1952

Sheffield, England, 4 March 1962
& Minneapolis, Minnesota, 20 October 1960

The CIA Study Group also searched the Soviet press for UFO reports, but found none, causing the group to conclude that the absence of reports had to have been the result of deliberate Soviet Government policy. The group also envisioned the USSR's possible use of UFOs as a psychological warfare tool. In addition, they worried that, if the US air warning system should be deliberately overloaded by UFO sightings, the Soviets might gain a surprise advantage in any nuclear attack. (21)

Because of the tense Cold War situation and increased Soviet capabilities, the CIA Study Group saw serious national security concerns in the flying saucer situation. The group believed that the Soviets could use UFO reports to touch off mass hysteria and panic in the United States. The group also believed that the Soviets might use UFO sightings to overload the US air warning system so that it could not distinguish real targets from phantom UFOs. H. Marshall Chadwell, Assistant Director of OSI, added that he considered the problem of such importance "that it should be brought to the attention of the National Security Council, in order that a communitywide coordinated effort towards it solution may be initiated." (22)

Chadwell briefed DCI Smith on the subject of UFOs in December 1952. He urged action because he was convinced that "something was going on that must have immediate attention" and that "sightings of unexplained objects at great altitudes and traveling at high speeds in the vicinity of major US defense installations are of such nature that they are not attributable to natural phenomena or known types of aerial vehicles." He drafted a memorandum from the DCI to the National Security Council (NSC) and a proposed NSC Directive establishing the investigation of UFOs as a priority project throughout the intelligence and the defense research and development community. (23) Chadwell also urged Smith to establish an external research project of top-level scientists to study the problem of UFOs. (24) After this briefing, Smith directed DDI Amory to prepare a NSC Intelligence Directive (NSCID) for submission to the NSC on the need to continue the investigation of UFOs and to coordinate such investigations with the Air Force. (25)

 

The Robertson Panel, 1952-53

On 4 December 1952, the Intelligence Advisory Committee (IAC) took up the issue of UFOs. (26) Amory, as acting chairman, presented DCI Smith's request to the committee that it informally discuss the subject of UFOs. Chadwell then briefly reviewed the situation and the active program of the ATIC relating to UFOs. The committee agreed that the DCI should "enlist the services of selected scientists to review and appraise the available evidence in the light of pertinent scientific theories" and draft an NSCID on the subject. (27) Maj. Gen. John A. Samford, Director of Air Force Intelligence, offered full cooperation. (28)

At the same time, Chadwell looked into British efforts in this area. He learned the British also were active in studying the UFO phenomena. An eminent British scientist, R. V. Jones, headed a standing committee created in June 1951 on flying saucers. Jones' and his committee's conclusions on UFOs were similar to those of Agency officials: the sightings were not enemy aircraft but misrepresentations of natural phenomena. The British noted, however, that during a recent air show RAF pilots and senior military officials had observed a "perfect flying saucer." Given the press response, according to the officer, Jones was having a most difficult time trying to correct public opinion regarding UFOs. The public was convinced they were real. (29)

In January 1953, Chadwell and H. P. Robertson, a noted physicist from the California Institute of Technology, put together a distinguished panel of nonmilitary scientists to study the UFO issue. It included Robertson as chairman; Samuel A. Goudsmit, a nuclear physicist from the Brookhaven National Laboratories; Luis Alvarez, a high-energy physicist; Thornton Page, the deputy director of the Johns Hopkins Operations Research Office and an expert on radar and electronics; and Lloyd Berkner, a director of the Brookhaven National Laboratories and a specialist in geophysics. (30)

The charge to the panel was to review the available evidence on UFOs and to consider the possible dangers of the phenomena to US national security. The panel met from 14 to 17 January 1953. It reviewed Air Force data on UFO case histories and, after spending 12 hours studying the phenomena, declared that reasonable explanations could be suggested for most, if not all, sightings. For example, after reviewing motion-picture film taken of a UFO sighting near Tremonton, Utah, on 2 July 1952 and one near Great Falls, Montana, on 15 August 1950, the panel concluded that the images on the Tremonton film were caused by sunlight reflecting off seagulls and that the images at Great Falls were sunlight reflecting off the surface of two Air Force interceptors. (31)

The panel concluded unanimously that there was no evidence of a direct threat to national security in the UFO sightings. Nor could the panel find any evidence that the objects sighted might be extraterrestrials. It did find that continued emphasis on UFO reporting might threaten "the orderly functioning" of the government by clogging the channels of communication with irrelevant reports and by inducing "hysterical mass behavior" harmful to constituted authority. The panel also worried that potential enemies contemplating an attack on the United States might exploit the UFO phenomena and use them to disrupt US air defenses. (32)

To meet these problems, the panel recommended that the National Security Council debunk UFO reports and institute a policy of public education to reassure the public of the lack of evidence behind UFOs. It suggested using the mass media, advertising, business clubs, schools, and even the Disney corporation to get the message across. Reporting at the height of McCarthyism, the panel also recommended that such private UFO groups as the Civilian Flying Saucer Investigators in Los Angeles and the Aerial Phenomena Research Organization in Wisconsin be monitored for subversive activities. (33)

The Robertson panel's conclusions were strikingly similar to those of the earlier Air Force project reports on SIGN and GRUDGE and to those of the CIA's own OSI Study Group. All investigative groups found that UFO reports indicated no direct threat to national security and no evidence of visits by extraterrestrials.

Following the Robertson panel findings, the Agency abandoned efforts to draft an NSCID on UFOs. (34) The Scientific Advisory Panel on UFOs (the Robertson panel) submitted its report to the IAC, the Secretary of Defense, the Director of the Federal Civil Defense Administration, and the Chairman of the National Security Resources Board. CIA officials said no further consideration of the subject appeared warranted, although they continued to monitor sightings in the interest of national security. Philip Strong and Fred Durant from OSI also briefed the Office of National Estimates on the findings. (35) CIA officials wanted knowledge of any Agency interest in the subject of flying saucers carefully restricted, noting not only that the Robertson panel report was classified but also that any mention of CIA sponsorship of the panel was forbidden. This attitude would later cause the Agency major problems relating to its credibility. (36)

 

The 1950s: Fading CIA Interest in UFOs

After the report of the Robertson panel, Agency officials put the entire issue of UFOs on the back burner. In May 1953, Chadwell transferred chief responsibility for keeping abreast of UFOs to OSI's Physics and Electronic Division, while the Applied Science Division continued to provide any necessary support. (37) Todos M. Odarenko, chief of the Physics and Electronics Division, did not want to take on the problem, contending that it would require too much of his division's analytic and clerical time. Given the findings of the Robertson panel, he proposed to consider the project "inactive" and to devote only one analyst part-time and a file clerk to maintain a reference file of the activities of the Air Force and other agencies on UFOs. Neither the Navy nor the Army showed much interest in UFOs, according to Odarenko. (38)

A nonbeliever in UFOs, Odarenko sought to have his division relieved of the responsibility for monitoring UFO reports. In 1955, for example, he recommended that the entire project be terminated because no new information concerning UFOs had surfaced. Besides, he argued, his division was facing a serious budget reduction and could not spare the resources. (39) Chadwell and other Agency officials, however, continued to worry about UFOs. Of special concern were overseas reports of UFO sightings and claims that German engineers held by the Soviets were developing a "flying saucer" as a future weapon of war. (40)

To most US political and military leaders, the Soviet Union by the mid-1950s had become a dangerous opponent. Soviet progress in nuclear weapons and guided missiles was particularly alarming. In the summer of 1949, the USSR had detonated an atomic bomb. In August 1953, only nine months after the United States tested a hydrogen bomb, the Soviets detonated one. In the spring of 1953, a top secret RAND Corporation study also pointed out the vulnerability of SAC bases to a surprise attack by Soviet long-range bombers. Concern over the danger of a Soviet attack on the United States continued to grow, and UFO sightings added to the uneasiness of US policymakers.

Mounting reports of UFOs over eastern Europe and Afghanistan also prompted concern that the Soviets were making rapid progress in this area. CIA officials knew that the British and Canadians were already experimenting with "flying saucers." Project Y was a Canadian-British-US developmental operation to produce a nonconventional flying-saucer-type aircraft, and Agency officials feared the Soviets were testing similar devices. (41)

Adding to the concern was a flying saucer sighting by US Senator Richard Russell and his party while traveling on a train in the USSR in October 1955. After extensive interviews of Russell and his group, however, CIA officials concluded that Russell's sighting did not support the theory that the Soviets had developed saucerlike or unconventional aircraft. Herbert Scoville, Jr., the Assistant Director of OSI, wrote that the objects observed probably were normal jet aircraft in a steep climb. (42)

Wilton E. Lexow, head of the CIA's Applied Sciences Division, was also skeptical. He questioned why the Soviets were continuing to develop conventional-type aircraft if they had a "flying saucer." (43) Scoville asked Lexow to assume responsibility for fully assessing the capabilities and limitations of nonconventional aircraft and to maintain the OSI central file on the subject of UFOs.

 

CIA's U-2 and OXCART as UFOs

In November 1954, CIA had entered into the world of high technology with its U-2 overhead reconnaissance project. Working with Lockheed's Advanced Development facility in Burbank, California, known as the Skunk Works, and Kelly Johnson, an eminent aeronautical engineer, the Agency by August 1955 was testing a high-altitude experimental aircraft--the U-2. It could fly at 60,000 feet; in the mid-1950s, most commercial airliners flew between 10,000 feet and 20,000 feet. Consequently, once the U-2 started test flights, commercial pilots and air traffic controllers began reporting a large increase in UFO sightings. (44) (U)

The early U-2s were silver (they were later painted black) and reflected the rays from the sun, especially at sunrise and sunset. They often appeared as fiery objects to observers below. Air Force BLUE BOOK investigators aware of the secret U-2 flights tried to explain away such sightings by linking them to natural phenomena such as ice crystals and temperature inversions. By checking with the Agency's U-2 Project Staff in Washington, BLUE BOOK investigators were able to attribute many UFO sightings to U-2 flights. They were careful, however, not to reveal the true cause of the sighting to the public.

According to later estimates from CIA officials who worked on the U-2 project and the OXCART (SR-71, or Blackbird) project, over half of all UFO reports from the late 1950s through the 1960s were accounted for by manned reconnaissance flights (namely the U-2) over the United States. (45) This led the Air Force to make misleading and deceptive statements to the public in order to allay public fears and to protect an extraordinarily sensitive national security project. While perhaps justified, this deception added fuel to the later conspiracy theories and the coverup controversy of the 1970s. The percentage of what the Air Force considered unexplained UFO sightings fell to 5.9 percent in 1955 and to 4 percent in 1956. (46)

At the same time, pressure was building for the release of the Robertson panel report on UFOs. In 1956, Edward Ruppelt, former head of the Air Force BLUE BOOK project, publicly revealed the existence of the panel. A best-selling book by UFOlogist Donald Keyhoe, a retired Marine Corps major, advocated release of all government information relating to UFOs. Civilian UFO groups such as the National Investigations Committee on Aerial Phenomena (NICAP) and the Aerial Phenomena Research Organization (APRO) immediately pushed for release of the Robertson panel report. (47) Under pressure, the Air Force approached CIA for permission to declassify and release the report. Despite such pressure, Philip Strong, Deputy Assistant Director of OSI, refused to declassify the report and declined to disclose CIA sponsorship of the panel. As an alternative, the Agency prepared a sanitized version of the report which deleted any reference to CIA and avoided mention of any psychological warfare potential in the UFO controversy. (48)

The demands, however, for more government information about UFOs did not let up. On 8 March 1958, Keyhoe, in an interview with Mike Wallace of CBS, claimed deep CIA involvement with UFOs and Agency sponsorship of the Robertson panel. This prompted a series of letters to the Agency from Keyhoe and Dr. Leon Davidson, a chemical engineer and UFOlogist. They demanded the release of the full Robertson panel report and confirmation of CIA involvement in the UFO issue. Davidson had convinced himself that the Agency, not the Air Force, carried most of the responsibility for UFO analysis and that "the activities of the US Government are responsible for the flying saucer sightings of the last decade." Indeed, because of the undisclosed U-2 and OXCART flights, Davidson was closer to the truth than he suspected. CI, nevertheless held firm to its policy of not revealing its role in UFO investigations and refused to declassify the full Robertson panel report. (49)

In a meeting with Air Force representatives to discuss how to handle future inquires such as Keyhoe's and Davidson's, Agency officials confirmed their opposition to the declassification of the full report and worried that Keyhoe had the ear of former DCI VAdm. Roscoe Hillenkoetter, who served on the board of governors of NICAP. They debated whether to have CIA General Counsel Lawrence R. Houston show Hillenkoetter the report as a possible way to defuse the situation. CIA officer Frank Chapin also hinted that Davidson might have ulterior motives, "some of them perhaps not in the best interest of this country," and suggested bringing in the FBI to investigate. (50) Although the record is unclear whether the FBI ever instituted an investigation of Davidson or Keyhoe, or whether Houston ever saw Hillenkoetter about the Robertson report, Hillenkoetter did resign from the NICAP in 1962. (51)

The Agency was also involved with Davidson and Keyhoe in two rather famous UFO cases in the 1950s, which helped contribute to a growing sense of public distrust of CIA with regard to UFOs. One focused on what was reported to have been a tape recording of a radio signal from a flying saucer; the other on reported photographs of a flying saucer. The "radio code" incident began innocently enough in 1955, when two elderly sisters in Chicago, Mildred and Marie Maier, reported in the Journal of Space Flight their experiences with UFOs, including the recording of a radio program in which an unidentified code was reportedly heard. The sisters taped the program and other ham radio operators also claimed to have heard the "space message." OSI became interested and asked the Scientific Contact Branch to obtain a copy of the recording. (52)

Field officers from the Contact Division (CD), one of whom was Dewelt Walker, made contact with the Maier sisters, who were "thrilled that the government was interested," and set up a time to meet with them. (53) In trying to secure the tape recording, the Agency officers reported that they had stumbled upon a scene from Arsenic and Old Lace. "The only thing lacking was the elderberry wine," Walker cabled Headquarters. After reviewing the sisters' scrapbook of clippings from their days on the stage, the officers secured a copy of the recording. (54) OSI analyzed the tape and found it was nothing more than Morse code from a US radio station.

The matter rested there until UFOlogist Leon Davidson talked with the Maier sisters in 1957. The sisters remembered they had talked with a Mr. Walker who said he was from the US Air Force. Davidson then wrote to a Mr. Walker, believing him to be a US Air Force Intelligence Officer from Wright-Patterson, to ask if the tape had been analyzed at ATIC. Dewelt Walker replied to Davidson that the tape had been forwarded to proper authorities for evaluation, and no information was available concerning the results. Not satisfied, and suspecting that Walker was really a CIA officer, Davidson next wrote DCI Allen Dulles demanding to learn what the coded message revealed and who Mr. Walker was. (55) The Agency, wanting to keep Walker's identity as a CIA employee secret, replied that another agency of the government had analyzed the tape in question and that Davidson would be hearing from the Air Force. (56) On 5 August, the Air Force wrote Davidson saying that Walker "was and is an Air Force Officer" and that the tape "was analyzed by another government organization." The Air Force letter confirmed that the recording contained only identifiable Morse code which came from a known US-licensed radio station. (57)

Davidson wrote Dulles again. This time he wanted to know the identity of the Morse operator and of the agency that had conducted the analysis. CIA and the Air Force were now in a quandary. The Agency had previously denied that it had actually analyzed the tape. The Air Force had also denied analyzing the tape and claimed that Walker was an Air Force officer. CIA officers, under cover, contacted Davidson in Chicago and promised to get the code translation and the identification of the transmitter, if possible. (58)

In another attempt to pacify Davidson, a CIA officer, again under cover and wearing his Air Force uniform, contacted Davidson in New York City. The CIA officer explained that there was no super agency involved and that Air Force policy was not to disclose who was doing what. While seeming to accept this argument, Davidson nevertheless pressed for disclosure of the recording message and the source. The officer agreed to see what he could do. (59) After checking with Headquarters, the CIA officer phoned Davidson to report that a thorough check had been made and, because the signal was of known US origin, the tape and the notes made at the time had been destroyed to conserve file space. (60)

Incensed over what he perceived was a runaround, Davidson told the CIA officer that "he and his agency, whichever it was, were acting like Jimmy Hoffa and the Teamster Union in destroying records which might indict them." (61) Believing that any more contact with Davidson would only encourage more speculation, the Contact Division washed its hands of the issue by reporting to the DCI and to ATIC that it would not respond to or try to contact Davidson again. (62) Thus, a minor, rather bizarre incident, handled poorly by both CIA and the Air Force, turned into a major flap that added fuel to the growing mystery surrounding UFOs and CIA's role in their investigation.

Another minor flap a few months later added to the growing questions surrounding the Agency's true role with regard to flying saucers. CIA's concern over secrecy again made matters worse. In 1958, Major Keyhoe charged that the Agency was deliberately asking eyewitnesses of UFOs not to make their sightings public. (63)

The incident stemmed from a November 1957 request from OSI to the CD to obtain from Ralph C. Mayher, a photographer for KYW-TV in Cleveland, Ohio, certain photographs he took in 1952 of an unidentified flying object. Harry Real, a CD officer, contacted Mayher and obtained copies of the photographs for analysis. On 12 December 1957, John Hazen, another CD officer, returned the five photographs of the alleged UFO to Mayher without comment. Mayher asked Hazen for the Agency's evaluation of the photos, explaining that he was trying to organize a TV program to brief the public on UFOs. He wanted to mention on the show that a US intelligence organization had viewed the photographs and thought them of interest. Although he advised Mayher not to take this approach, Hazen stated that Mayher was a US citizen and would have to make his own decision as to what to do. (64)

Keyhoe later contacted Mayher, who told him his story of CIA and the photographs. Keyhoe then asked the Agency to confirm Hazen's employment in writing, in an effort to expose CIA's role in UFO investigations. The Agency refused, despite the fact that CD field representatives were normally overt and carried credentials identifying their Agency association. DCI Dulles's aide, John S. Earman, merely sent Keyhoe a noncommittal letter noting that, because UFOs were of primary concern to the Department of the Air Force, the Agency had referred his letter to the Air Force for an appropriate response. Like the response to Davidson, the Agency reply to Keyhoe only fueled the speculation that the Agency was deeply involved in UFO sightings. Pressure for release of CIA information on UFOs continued to grow. (65)

Although CIA had a declining interest in UFO cases, it continued to monitor UFO sightings. Agency officials felt the need to keep informed on UFOs if only to alert the DCI to the more sensational UFO reports and flaps. (66)

 

The 1960s: Declining CIA Involvement and Mounting Controversy

In the early 1960s, Keyhoe, Davidson, and other UFOlogists maintained their assault on the Agency for release of UFO information. Davidson now claimed that CIA "was solely responsible for creating the Flying Saucer furor as a tool for cold war psychological warfare since 1951." Despite calls for Congressional hearings and the release of all materials relating to UFOs, little changed. (67)

In 1964, however, following high-level White House discussions on what to do if an alien intelligence was discovered in space and a new outbreak of UFO reports and sightings, DCI John McCone asked for an updated CIA evaluation of UFOs. Responding to McCone's request, OSI asked the CD to obtain various recent samples and reports of UFO sightings from NICAP. With Keyhoe, one of the founders, no longer active in the organization, CIA officers met with Richard H. Hall, the acting director. Hall gave the officers samples from the NICAP database on the most recent sightings. (68)

After OSI officers had reviewed the material, Donald F. Chamberlain, OSI Assistant Director, assured McCone that little had changed since the early 1950s. There was still no evidence that UFOs were a threat to the security of the United States or that they were of "foreign origin." Chamberlain told McCone that OSI still monitored UFO reports, including the official Air Force investigation, Project BLUE BOOK. (69)

At the same time that CIA was conducting this latest internal review of UFOs, public pressure forced the Air Force to establish a special ad hoc committee to review BLUE BOOK. Chaired by Dr. Brian O'Brien, a member of the Air Force Scientific Advisory Board, the panel included Carl Sagan, the famous astronomer from Cornell University. Its report offered nothing new. It declared that UFOs did not threaten the national security and that it could find "no UFO case which represented technological or scientific advances outside of a terrestrial framework." The committee did recommend that UFOs be studied intensively, with a leading university acting as a coordinator for the project, to settle the issue conclusively. (70)

The House Armed Services Committee also held brief hearings on UFOs in 1966 that produced similar results. Secretary of the Air Force Harold Brown assured the committee that most sightings were easily explained and that there was no evidence that "strangers from outer space" had been visiting Earth. He told the committee members, however, that the Air Force would keep an open mind and continue to investigate all UFO reports. (71)

Following the report of its O'Brien Committee, the House hearings on UFOs, and Dr. Robertson's disclosure on a CBS Reports program that CIA indeed had been involved in UFO analysis, the Air Force in July 1966 again approached the Agency for declassification of the entire Robertson panel report of 1953 and the full Durant report on the Robertson panel deliberations and findings. The Agency again refused to budge. Karl H. Weber, Deputy Director of OSI, wrote the Air Force that "We are most anxious that further publicity not be given to the information that the panel was sponsored by the CIA." Weber noted that there was already a sanitized version available to the public. (72) Weber's response was rather shortsighted and ill considered. It only drew more attention to the 13-year-old Robertson panel report and CIA's role in the investigation of UFOs. The science editor of The Saturday Review drew nationwide attention to the CIA's role in investigating UFOs when he published an article criticizing the "sanitized version" of the 1953 Robertson panel report and called for release of the entire document. (73)

Unknown to CIA officials, Dr. James E. McDonald, a noted atmospheric physicist from the University of Arizona, had already seen the Durant report on the Robertson panel proceedings at Wright-Patterson on 6 June 1966. When McDonald returned to Wright-Patterson on 30 June to copy the report, however, the Air Force refused to let him see it again, stating that it was a CIA classified document. Emerging as a UFO authority, McDonald publicly claimed that the CIA was behind the Air Force secrecy policies and coverup. He demanded the release of the full Robertson panel report and the Durant report. (74)

Bowing to public pressure and the recommendation of its own O'Brien Committee, the Air Force announced in August 1966 that it was seeking a contract with a leading university to undertake a program of intensive investigations of UFO sightings. The new program was designed to blunt continuing charges that the US Government had concealed what it knew about UFOs. On 7 October, the University of Colorado accepted a $325,000 contract with the Air Force for an 18-month study of flying saucers. Dr. Edward U. Condon, a physicist at Colorado and a former Director of the National Bureau of Standards, agreed to head the program. Pronouncing himself an "agnostic" on the subject of UFOs, Condon observed that he had an open mind on the question and thought that possible extraterritorial origins were "improbable but not impossible." (75) Brig. Gen. Edward Giller, USAF, and Dr. Thomas Ratchford from the Air Force Research and Development Office became the Air Force coordinators for the project.

In February 1967, Giller contacted Arthur C. Lundahl, Director of CIA's National Photographic Interpretation Center (NPIC), and proposed an informal liaison through which NPIC could provide the Condon Committee with technical advice and services in examining photographs of alleged UFOs. Lundahl and DDI R. Jack Smith approved the arrangement as a way of "preserving a window" on the new effort. They wanted the CIA and NPIC to maintain a low profile, however, and to take no part in writing any conclusions for the committee. No work done for the committee by NPIC was to be formally acknowledged. (76)

Ratchford next requested that Condon and his committee be allowed to visit NPIC to discuss the technical aspects of the problem and to view the special equipment NPIC had for photoanalysis. On 20 February 1967, Condon and four members of his committee visited NPIC. Lundahl emphasized to the group that any NPIC work to assist the committee must not be identified as CIA work. Moreover, work performed by NPIC would be strictly of a technical nature. After receiving these guidelines, the group heard a series of briefings on the services and equipment not available elsewhere that CIA had used in its analysis of some UFO photography furnished by Ratchford. Condon and his committee were impressed. (77)

Condon and the same group met again in May 1967 at NPIC to hear an analysis of UFO photographs taken at Zanesville, Ohio. The analysis debunked that sighting. The committee was again impressed with the technical work performed, and Condon remarked that for the first time a scientific analysis of a UFO would stand up to investigation. (78) The group also discussed the committee's plans to call on US citizens for additional photographs and to issue guidelines for taking useful UFO photographs. In addition, CIA officials agreed that the Condon Committee could release the full Durant report with only minor deletions.

In April 1969, Condon and his committee released their report on UFOs. The report concluded that little, if anything, had come from the study of UFOs in the past 21 years and that further extensive study of UFO sightings was unwarranted. It also recommended that the Air Force special unit, Project BLUE BOOK, be discontinued. It did not mention CIA participation in the Condon committee's investigation. (79) A special panel established by the National Academy of Sciences reviewed the Condon report and concurred with its conclusion that "no high priority in UFO investigations is warranted by data of the past two decades." It concluded its review by declaring, "On the basis of present knowledge, the least likely explanation of UFOs is the hypothesis of extraterrestrial visitations by intelligent beings." Following the recommendations of the Condon Committee and the National Academy of Sciences, the Secretary of the Air Force, Robert C. Seamans, Jr., announced on 17 December 1969 the termination of BLUE BOOK. (80)

 

The 1970s and 1980s: The UFO Issue Refuses To Die

The Condon report did not satisfy many UFOlogists, who considered it a coverup for CIA activities in UFO research. Additional sightings in the early 1970s fueled beliefs that the CIA was somehow involved in a vast conspiracy. On 7 June 1975, William Spaulding, head of a small UFO group, Ground Saucer Watch (GSW), wrote to CIA requesting a copy of the Robertson panel report and all records relating to UFOs. (81) Spaulding was convinced that the Agency was withholding major files on UFOs. Agency officials provided Spaulding with a copy of the Robertson panel report and of the Durant report. (82)

On 14 July 1975, Spaulding again wrote the Agency questioning the authenticity of the reports he had received and alleging a CIA coverup of its UFO activities. Gene Wilson, CIA's Information and Privacy Coordinator, replied in an attempt to satisfy Spaulding, "At no time prior to the formation of the Robertson Panel and subsequent to the issuance of the panel's report has CIA engaged in the study of the UFO phenomena." The Robertson panel report, according to Wilson, was "the summation of Agency interest and involvement in UFOs." Wilson also inferred that there were no additional documents in CIA's possession that related to UFOs. Wilson was ill informed. (83)

In September 1977, Spaulding and GSW, unconvinced by Wilson's response, filed a Freedom of Information Act (FOIA) lawsuit against the Agency that specifically requested all UFO documents in CIA's possession. Deluged by similar FOIA requests for Agency information on UFOs, CIA officials agreed, after much legal maneuvering, to conduct a "reasonable search" of CIA files for UFO materials. (84) Despite an Agency-wide unsympathetic attitude toward the suit, Agency officials, led by Launie Ziebell from the Office of General Counsel, conducted a thorough search for records pertaining to UFOs. Persistent, demanding, and even threatening at times, Ziebell and his group scoured the Agency. They even turned up an old UFO file under a secretary's desk. The search finally produced 355 documents totaling approximately 900 pages. On 14 December 1978, the Agency released all but 57 documents of about 100 pages to GSW. It withheld these 57 documents on national security grounds and to protect sources and methods. (85)

Although the released documents produced no smoking gun and revealed only a low-level Agency interest in the UFO phenomena after the Robertson panel report of 1953, the press treated the release in a sensational manner. The New York Times, for example, claimed that the declassified documents confirmed intensive government concern over UFOs and that the Agency was secretly involved in the surveillance of UFOs. (86) GSW then sued for the release of the withheld documents, claiming that the Agency was still holding out key information. (87) It was much like the John F. Kennedy assassination issue. No matter how much material the Agency released and no matter how dull and prosaic the information, people continued to believe in a Agency coverup and conspiracy.

DCI Stansfield Turner was so upset when he read The New York Times article that he asked his senior officers, "Are we in UFOs?" After reviewing the records, Don Wortman, Deputy Director for Administration, reported to Turner that there was "no organized Agency effort to do research in connection with UFO phenomena nor has there been an organized effort to collect intelligence on UFOs since the 1950s." Wortman assured Turner that the Agency records held only "sporadic instances of correspondence dealing with the subject," including various kinds of reports of UFO sightings. There was no Agency program to collect actively information on UFOs, and the material released to GSW had few deletions. (88) Thus assured, Turner had the General Counsel press for a summary judgment against the new lawsuit by GSW. In May 1980, the courts dismissed the lawsuit, finding that the Agency had conducted a thorough and adequate search in good faith. (89)

During the late 1970s and 1980s, the Agency continued its low-key interest in UFOs and UFO sightings. While most scientists now dismissed flying saucers reports as a quaint part of the 1950s and 1960s, some in the Agency and in the Intelligence Community shifted their interest to studying parapsychology and psychic phenomena associated with UFO sightings. CIA officials also looked at the UFO problem to determine what UFO sightings might tell them about Soviet progress in rockets and missiles and reviewed its counterintelligence aspects. Agency analysts from the Life Science Division of OSI and OSWR officially devoted a small amount of their time to issues relating to UFOs. These included counterintelligence concerns that the Soviets and the KGB were using US citizens and UFO groups to obtain information on sensitive US weapons development programs (such as the Stealth aircraft), the vulnerability of the US air-defense network to penetration by foreign missiles mimicking UFOs, and evidence of Soviet advanced technology associated with UFO sightings.

CIA also maintained Intelligence Community coordination with other agencies regarding their work in parapsychology, psychic phenom

:: موضوعات مرتبط: علمی , ,
:: بازدید از این مطلب : 708

|
امتیاز مطلب : 182
|
تعداد امتیازدهندگان : 57
|
مجموع امتیاز : 57
تاریخ انتشار : شنبه 16 بهمن 1389 | نظرات ()
نوشته شده توسط : آرش رضایی

 

بهبهان
 
Red pog.svg
بهبهان
New Iran locator.PNG
 
اطلاعات کلی
نام رسمی: بهبهان
کشور: ایران Flag of Iran.svg
استان: خوزستان
شهرستان: بهبهان
 
بخش: مرکزی
 
نام محلی: بهبهان
 
نام‌های قدیمی: ارجان، ارگان
 
مردم
 
جمعیت: ۱۰۱٬۱۷۸
 
زبان‌های گفتاری: فارسی (گویش بهبهانی
لری
مذهب: شیعه
 
جغرافیای طبیعی
 
ارتفاع از سطح دریا: ۳۲۵ متر
 
آب‌وهوا
 
میانگین دمای سالانه: ۳۰
 
روزهای یخبندان سالانه: ندارد
 
اطلاعات شهری
 
ره‌آورد: گل نرگس و ماست وخرما
 
پیش‌شماره تلفنی: ۰۶۷۱
بــِهبَهان یکی از شهرهای استان خوزستان در ایران است. به استناد دانشنامه ایرانیکا شهر بهبهان با جمعیت شهری حدود ۲۰۲٬۰۰ نفر (بر اساس سرشماری سال ۱۹۸۶) مرکز شهرستان بهبهان نیز است.این شهر از دیرباز مرکزیت منطقه ارگان و کهگیلویه را بر عهده داشته‌است. ارجان در زمان ساسانیان در محلی که هم اکنون در بخش شمال بهبهان واقع است و یادگارهایی از تمدن عیلامی را در خود جای داده‌است بازسازی شده و به نام آریاگان نامیده شد. آریاگان در زمان ساسانیان یکی از چهار شهر مهم ایران بود. زمینهای حاصلخیز و آب کافی که از رودخانه‌های مجاور تامین می‌شد باعث رونق کشاورزی این منطقه شده بود. قرار گرفتن بر راه بین فلات ایران و جلگه خوزستان ارگان را به مرکز تجاری تبدیل نموده بود که اهمیت راهبردی غیر قابل انکاری داشت. بیشتر زمینهای آریاگان به کشت انگور و زیتون اختصاص داشت و گونه‌های مختلف غلات در ارگان بسیار پربار بودند. ناصر خسرو قبادیانی بلخی در کتاب خود می‌آورد که کشت زیتون در ارگان به اندازه‌ای بود که وقتی از زمین به بالا می‌نگری دیدن آسمان امکان ندارد. ارگان آخرین شهری بود که در برابر یورش اسکندر مقاومت کرد. سردار محلی ارگان به نام آریابرزن (آریوبرزن) در تنگه‌ای به نام «تنگ تکاب» (شمال بهبهان کنونی) راه را بر اسکندر بست و به همراه تمامی یارانش شهید شدند. بعدها بر اثر زمین‌لرزه شکستن سدی که بر رودخانه تاب/طاب (مارون کنونی) بسته شده بود ارگان به زیر آب رفت. مردمی که از زمین‌لرزه و غارت قبایل کوچ نشین مناطق مجاور (کهگلویه کنونی) جان به در بردند در منطقه‌ای که پیش از آن محل نیایششان بود و بهان نامیده می‌شد گرد هم آمدند و برای چندگاهی آنجا زیستند. بعدها گروهی از مهاجرین دیاربکر (در ترکیه کنونی) به این افراد افزوده شدند و در محلی که بهتر از «بهان» بود شهری را بنا کردند که به«بهان» نامیده شد. پس از یکجا نشین شدن عشایر در زمان رضا شاه پهلوی اقوامی از «لر»های کوچ نشین در اطراف بهبهان سکنی گزیدند که زبان و آداب و رسومشان به کلی با بهبهانی‌ها متفاوت است. در همین زمان و پس از تقسیمات جدید کشوری بهبهان از استان فارس جدا شده و به استان خوزستان پیوست.

امروزه جمعیت بهبهان را ترکیبی از پارسی‌تبارهای بهبهانی و لرهای مهاجر از اطراف تشکیل می‌دهند. مردم بهبهان فارسی را به لهجه محلی بهبهانی صحبت می‌کنند که گونه‌ای کهن از سخن گفتن پارسی است و شباهت‌هایی دستوری با گویش مردم بخشهایی از استان فارس (برای نمونه اردکان) و همچنین بخشهایی از استان بوشهر دارد. برای نمونه: جای شناسه فاعلی و مفعولی در گویش بهبهانی با فارسی امروزی متفاوت است. فعل کشتتم به معنای «تو مرا کشتی» می‌باشد و همانگونه که می‌بینید شناسه فاعلی («ت» دوم) پیش از شناسه مفعولی (م) به کار برده می‌شود. این روند ساختار سازی در کرد زبانهای منطقه اورامان نیز رایج است. واژگان و الفاظی مثل «کو» شناسه تعریف جمع (بچکو = بچه‌ها) و «پیرسیک» و «پیرسوک» (به معنای پرنده پرستو) که در استان فارس به چشم می‌آیند در بهبهان نیز رایجند. مردم بهبهان برای فعل «رفتن» هنوز از مصدر «شدن» استفاده می‌کنند که این در نوشتارهای پارسی باستانی و همچنین لهجه‌های قدیمی مردم تنگستان و بوشهر و با اندکی تغییر در استانهای کردستان و کرمانشاه و آذربایجان غربی («بچیم» به معنای «بشیم» یا «برویم») نیز بگوش می‌رسد.

از شاعران نامی بهبهان می‌توان از میرزای شوقی (دوران قاجار) نام برد که مجموعه اشعار او به تازگی گردآوری و با نام دیوان اشعار میرزای شوقی چاپ شده‌است.

از موسیقیدان‌های بهبهان نیز می‌توان به نکیسا (متفاوت از نکیسای نامی) اشاره نمود که در نوازندگی تار و آواز چیره‌دست بوده‌است.

جاذبه‌های گردشگری

مکانهای تاریخی بهبهان شامل آتشکده چهار طاقی (ساسانی)، پل و بند ارجان (ساسانی)، حمام بکان (ساسانی) و مدرسه خیرآباد (صفوی)، ویرانه‌های شهر باستانی ارجان، تنگ سورک (اشکانیقلعه ارگان و خانه نجف خان می‌باشند. در سالهای اخیر سازمان میراث فرهنگی اقدام به مرمت خانه محسنی‌ها کرده‌است که متعلق به زمان رضاشاه است. از دیگر جاذبه‌های بهبهان می‌توان به موزه مردم شناسی اشاره کرد. همچنین بهبهان با وجود آب و هوای گرم و خشک منطقه، از مناظر طبیعی بخصوص در فصل بهار برخوردار است.همچنین منطقهٔ تفریحی خارستان که تازگی‌ها درست شده یکی از پربازدیدترین مناطق شهرستان می‌باشد


یکی از روستاهای حومه بهبهان روستای برج بمونی آقا می‌باشد که در هفده کیلومتری جنوب شرقی آن واقع است. در روستای برج بمونی آقا یک برج که بالای تپه مشرف بر رودخانه از بناهای اوایل قاجاریه‌است هنوز پیداست.علاوه بر این تنوره از زمان زرتشتیان در کنار قنات‌های قدیمی مر بوط به پیش از اسلام و یک آسیاب آبی موجود است. یک پل فلزی نفر رو معلق مربوط به شرکت نفت ایران - انگلیس در روستای برج بمونی قرار دارد. اکثر اهالی ساکن این روستا از خانواده‌های قره باغی از ایل آقاجری می‌باشند.

 



:: موضوعات مرتبط: دانستنیها , ,
:: بازدید از این مطلب : 537
|
امتیاز مطلب : 155
|
تعداد امتیازدهندگان : 48
|
مجموع امتیاز : 48
تاریخ انتشار : دو شنبه 28 دی 1389 | نظرات ()
نوشته شده توسط : آرش رضایی

کابالا یا کبالا یا قبالا(در عبری: קַבָּלָה، انگلیسی: Kabbalah) به معنای «دریافت‌کردن» و به معنی واقعی کلمه «رسم رسیده» است. کابالا تفسیر رمزگونه‌ای از کتاب‌های مقدس عبری است.

کابالا نامی است که بر تصوف یهودی اطلاق می‌شود و تلفظ اروپایی قبّالاه عبری است به معنی قدیمی و کهن. این واژه به شکل قباله برای فارسی زبانان و عرب‌ها است. بیشتر یهودیان ارتودوکس به آئین کابالا (کابالیسم) اعتقاد دارند. بر اعتقاد هواداران و معتقدین به آئین کابالا، فهمیدن و درک رموز مخفی درآئین کابالا، باعث می‌شود تا انسان بصورت روحانی‌واری به خدا نزدیکتر شود و بدین ترتیب بشریت، قدرت والایی از رموز مخفی خدا که برای دیگر انسانها پوشیده است، را پی می‌برد.

تاریخچه اصطلاح نام «کابالیسم» به درستی مشخص نیست و مورد اختلاف است. برخی سلیمان ابن جبرئیل (۱۰۵۸ - ۱۰۲۱) میلادی و برخی کابالیست اسپانیولی قرن سیزدهم، بهیا بن آشر را اولین اشخاصی می‌دانند که آئین مخفی و سری عهد عتیق را «کابالا» نامیدند. با این وجود مدارک و منابع بسیار قدیمی که برخی ازآنها به قرن دوم میلادی بازمی‌گردند، وجود دارند که حاکی از نام‌هایی بجز «کابالا» بر آئین فوق هستند. با این وجود همکنون اصطلاح «کابالا» وصف کننده تمرین آئین و دانش محرمانه یهود است.

مهمترین منابع و کتب کابالیستی که به عنوان ستون فقرات و پایه اصلی «آئین کابالا» درآمدند، شامل مجموعه کتب عبری بهیر (به معنای «کتاب روشنایی») و هیچالوت (به معنای «کاخ‌ها») می‌شوند که به قرن اول میلادی بازمیگردند. نهایتا در قرن سیزدهم میلادی کتاب زوهار نوشته شد که تفکر و شکل کنونی «آئین کابالا» را تشکیل داد.

دیباچه

بنابر سنت و عقاید کابالیستی، دانش کابالیست‌ها به صورت شفاهی از سوی سه شه‌پدر (ابراهیم، پسرش اسحاق و نوه‌اش یعقوب) و دیگر پیامبران قوم یهود (معروف به نوئیم (נביאים)) و حکیمان و ربای‌های ارشد یهود منتقل شد.



:: موضوعات مرتبط: دانستنیها , ,
:: بازدید از این مطلب : 892
|
امتیاز مطلب : 105
|
تعداد امتیازدهندگان : 37
|
مجموع امتیاز : 37
تاریخ انتشار : دو شنبه 27 دی 1389 | نظرات ()
نوشته شده توسط : آرش رضایی

ببينيد و لذت ببريد.



:: موضوعات مرتبط: عکس , ستاره شناسی , ,
:: بازدید از این مطلب : 477
|
امتیاز مطلب : 108
|
تعداد امتیازدهندگان : 35
|
مجموع امتیاز : 35
تاریخ انتشار : 8 دی 1389 | نظرات ()
نوشته شده توسط : آرش رضایی

کهن‌ترین سند دریانوردی ایرانیان، مهری است که در چغامیش دزفول بدست آمده‌است. تاریخ تمدن ناحیه چغامیش به شش‌هزارسال پیش از میلاد می‌رسد. این مهر گلین، یک کشتی را با سرنشینانش نشان می‌دهد. در این کشتی یک سردار پیروز ایرانی، بازگشته از جنگ، نشسته، و اسیران زانوزده در جلوی او دیده می‌شوند. در این مهر یک گاو نر و یک پرچم هلالی شکل هم دیده می‌شوند. نقش‌های برجسته پاسارگاد نمایانگر توانمندی دریایی ایرانیان و فرمانروایی ایشان بر هفت‌دریاست.

قطب نما

در مورد اختراع قطب‌نما روایت‌های زیادی وجود دارد. تنی چند از دانشمندان آن را به چینی‌ها و یا حتی ایتالیایی‌ها نسبت می‌دهند. اما بیشتر دانشمندان همداستانند که قطب‌نما به وسیله ایرانیان ساخته شده‌است. قطب‌نمای ایرانی برخلاف قطب‌نمای چینی که ۲۴ جهت داشت، دارای ۳۲ جهت بوده‌است. عدد ۳۲ علاوه بر نشان‌دادن دقت بیشتر قطب‌نمای ایرانی، نمایانگر آشنایی ایرانیان با اعداد در مبنای ۲ و دانش ریاضی پیشرفته آنان است. در افسانه‌های کهن ایرانی آمده‌است که اسفندیار رویین به هنگام حرکت برای نبرد با اژدها از پیکانی آهنین سود می‌جسته، که همواره جهت ثابتی را به او نشان می‌داده‌است. در دوران نخستین اسلامی، قبله‌نما توسط ایرانیان به قطب‌نما افزوده شد تا همواره و در هر وضعیتی بتوان جهت درست قبله را پیدا نمود. ایرانیان از این اختراع استفاده کامل نموده و آن را به دیگر مسلمانان شناساندند. نام‌های فارسی اجزای قطب‌نما در زبان عربی شاهد تاریخی مسلمی است که کاربرد قطب‌نما از طریق ایرانیان به دست دیگر ملت‌های مسلمان رسیده‌است.

ژرفایاب

برای تعیین ژرفنای آب در دریا، به ویژه مناطق ساحلی دریای پارس و دریای مکران، ایرانیان ابزاری اختراع نموده و به کار می‌بردند که شباهت زیادی به شاقول بنایی داشته‌است. هرچند که اختراع این سوند باستانی به سندباد ناخدای پرآوازه ایرانی نسبت داده شده‌است، اما اکتشافات اخیر کشتی‌های غرق شده ایرانی در دریای اژه، که در یورش به یونان شرکت داشته‌اند، نشان می‌دهد که از دوران هخامنشیان، ایرانیان این ابزار را شناخته و به کار می‌بردند.

تلسكوپ(دوربين)

در تاریخ سلسله پادشاهی یوان در چین مندرج شده که برای تأسیس رصدخانه پکن، به سرپرستی کوئوشوچینگ منجم دربار، تعدادی ابزارهای رصدی از رصدخانه مراغه در ایران خریداری شده‌است. از جمله این ابزارها حلقه‌دار، عضاده (الیداد)، دو لوله رصد، صفحه‌ای با ساعتهای مساوی، کره سماوی، کره زمین، تورکتوم (نشان دهنده حرکت استوا نسبت به افق) هستند. چینیان لوله رصد را «وانگ-تونگ» نامیده‌اند. به گفته تاریخ سلسله پادشاهی یوان ایرانیان از این اختراع نه تنها برای رصد اجرام آسمانی، بلکه برای مشاهده دوردست‌ها، به ویژه در دریا سود می‌جسته‌اند.

پیل الکتریکی

در سال ۱۳۳۰ خورشیدی، باستان شناس آلمانی ویلهلم کونیک و همکارانش در نزدیکی تیسفون ابزارهایی از دوران اشکانیان را یافتند. پس از بررسی معلوم شد که این ابزارها پیل‌های الکتریکی هستند که به دست ایرانیان در دوران اشکانیان ساخته شده و به کار برده می‌شده‌اند. او این پیل‌های تیسفون را باتری بغداد یا باتری پارتیان (Baghdad Battery) نامید. جهت آگاهی بیشتر از این پیل الکتریکی می‌توانید به سایت‌های با موضوع Baghdad Battery در اینترنت مراجعه نمایید. اکتشاف این اختراع ایرانیان به اندازه‌ای تعجب و شگفتی جهانیان را بر انگیخت که حتی برخی از دانشمندان اروپایی و آمریکایی این اختراع ایرانیان را به موجودات فضایی و ساکنان فراهوشمند سیارات دیگر که با بشقاب‌های پرنده و کشتی‌های فضایی به زمین آمده بودند، نسبت دادند، و آن را فراتر از دانش متفکران و پژوهشگران ایرانی دانستند. برای ایشان پذیرفتنی نبود که ایرانیان ۱۵۰۰ سال پیش از گالوای ایتالیایی (۱۷۸۶ میلادی) پیل الکتریکی را اختراع نموده باشند. (برای آگاهی بیشتر می‌توانید به کتاب ارابه خدایان نوشته اریک‌فن‌دنیکن مراجعه کنید). ایرانیان از این پیل‌های الکتریکی جریان برق تولید می‌کردند و از آن برای آبکاری اشیا زینتی سود می‌جستند. اما در پهنه دریانوردی ایرانیان از این اختراع جهت آبکاری ابزارهای آهنی در کشتی و جلوگیری از زنگ زدن و تخریب آنها استفاده می‌کردند.

رهنامه‌ها

راه‌نامه‌ها، نقشه‌ها و نوشته‌هایی بودند که در آنها کلیه اطلاعات مربوط به دریانوردی ثبت و مستند شده بود. ایرانیان از روزگار باستان، مبتکر و صاحب رهنامه‌هایی بوده‌اند و به کمک آنها دریانوردی و دریاپویی می‌کرده‌اند. رهنامه‌های ایرانیان، اطلاعات و آگاهی‌هایی در مورد بنادر و جزایر، گاه‌نگاری و جهت یابی، جریان‌های دریایی، جریان‌های هوایی، ابزارهای دریانوردی و... را در بر داشته‌اند. پس از اسلام، بسیاری از رهنامه‌های دوران ساسانی به عربی ترجمه شد و دریانوردان دوران اسلامی، بهره فراوانی از آنان برگرفتند.

مسافت یاب و واحد سنجش دریایی گره

دریانوردان ایرانی، از زمان‌های باستان، ابزارهایی برای پیمودن مسافت‌های دریایی به کار می‌برده‌اند. یکی از این ابزارها ریسمانی بوده که دارای گره‌هایی در طول خود بوده و به تدریج باز می‌شده، که پس از رسیدن به انتها، آن را می‌پیچیدند و دوباره استفاده می‌کرده‌اند.

مواد نفتی

مواد نفتی به صورت‌های گوناگون در جهان باستان، ایران و میان‌رودان، شناخته شده و به کار برده می‌شده‌است. گذشته از استفاده‌های سوختی و گرمائی که از آغاز عمل شناخت قیر و برداشت‌های متافیزیکی از آتش و آتش‌جاویدان بوده، در دانش و فناوری استفاده می‌شده‌است. کاربرد آن به صورت عامل چسباننده، عایق‌بندی کننده و ملات بوده‌است. ایرانیان، کف کشتی‌ها را قیراندود و نفوذ ناپذبر می‌ساخته‌اند.

اينها كه بيان شد نمونه هايي از اختراعات ايرانيان بوده كه ذكر همه آنها نياز به صرف وقت بيشتري دارد كه از حوصله خودم خارج است.انشالله بعدها اگر فرصتي پيش آمد مطالب بيشتري عرض خواهد شد.

 

 

 



:: موضوعات مرتبط: علمی , دانستنیها , ,
:: بازدید از این مطلب : 497
|
امتیاز مطلب : 100
|
تعداد امتیازدهندگان : 33
|
مجموع امتیاز : 33
تاریخ انتشار : 7 دی 1389 | نظرات ()
نوشته شده توسط : آرش رضایی

یک نمونه آزمایشی از دستگاهی که با تقلید از گیاهان، انرژی خورشید را به سوخت تبدیل می‌کند، پرده برداری شده است.

این دستگاه از اشعه خورشید و یک اکسید فلزی به نام "سیریا" برای تجزیه دی اکسید کربن یا آب استفاده می‌کند. حاصل این فرآیند تولید سوختی قابل ذخیره و قابل حمل است.

به گزارش بی‌بی‌سی، صفحات متعارف خورشیدی فقط در طول روز قادر به تولید انرژی هستند و در طول شب کاربردی ندارند.

اما این نمونه تازه که توسط محققان در آمریکا و سوئیس طراحی شده است، از پنجره های کوارتز و حفره ای برای متمرکز کردن نور خورشید به داخل یک سیلندر حاوی اکسید سیریوم، همچنین موسوم به سیریا، استفاده می‌کند.

سیریا دارای یک استعداد طبیعی برای دفع اکسیژن هنگام حرارت دیدن و جذب آن هنگام خنک شدن است.

اگر هیدروژن و یا آب به داخل محفظه این دستگاه پمپ شود، سیریا فورا اکسیژن آن را هنگام خنک شدن به خود جذب می کند - در واقع آنها را از اکسیژن تخلیه می کند - که حاصل آن تولید هیدروژن یا مونو اکسید کربن است.

هیدروژن تولید شده را برای مثال می توان برای ساختن "سلول های سوخت هیدروژنی" که به عنوان نیروی محرکه برخی اتومبیل ها به کار می رود استفاده کرد و همزمان ترکیبی از هیدروژن و مونو اکسید کربن را می توان برای تولید "گاز مصنوعی" - که یک ماده سوختی است - به کار گرفت.

مخترعان می گویند که بهره گیری از خواص سیریا در این راکتور خورشیدی است که یک پیشرفت عمده به حساب می آید. آنها همچنین می گویند که این فلز - فراوان ترین نوع فلزات خاکی کمیاب - به راحتی در دسترس است.

به گفته آنها متان را هم می‌توان با استفاده از این دستگاه تولید کرد.

بازدهی این نمونه پرده ‌برداری شده به شدت کم است، به طوری که سوخت تولید شده فقط حاصل استفاده از 0.7 و 0.8 درصد انرژی خورشیدی هدایت شده به داخل دستگاه است.

بخش اعظم انرژی به صورت حرارت از طریق دیوارهای راکتور یا از طرق دیگر، مثل بازتابیدن نور خورشید به دریچه نوری دستگاه از دست می رود.

اما محققان ابراز اطمینان می کنند که میزان بازدهی این دستگاه را می توان با عایق کاری بهتر و دیافراگم کوچکتر تا 19 درصد افزایش داد. به گفته آنها این میزان بازدهی چنین دستگاهی را از لحاظ تجاری قابل عرضه می کند.

پروفسور سوسینا هیل از موسسه فناوری کالیفرنیا (کلتک) گفت: "خاصیت شیمیایی این مواد خیلی به این فرآیند می خورد. این اولین بار است که این دستگاه جامه عمل می پوشد."

او می گوید که می توان از این دستگاه برای تولید سوخت وسایل نقلیه استفاده کرد یا آن را در نیروگاه های بزرگ به کار گرفت، به طوری که انرژی تولید شده با استفاده از نور خورشید در طول روز یا شب موجود باشد.

با این حال او اذعان می کند که سرنوشت این دستگاه و سایر دستگاه های درحال توسعه به این موضوع بستگی دارد که آیا کشورها سیاست کاهش تصاعد کربن اتخاذ خواهند کرد یا نه.

او به بی بی سی گفت: "بستگی زیادی به سیاست های دولت دارد. اگر یک سیاست کربن داشته باشیم، چیزی مثل این (دستگاه) با سرعت زیادی پیشرفت خواهد کرد."

گفته شده است که این دستگاه از گیاهان تقلید می‌کند. گیاهان در فرآیند فوتوسنتز از دی اکسید کربن، آب و نور خورشید برای تولید انرژی استفاده می‌کنند.

اما پروفسور هیل تصور می‌کند که این تشبیه بیش از حد ساده انگارانه است.

او گفت: "بله این راکتور نور خورشید را می‌گیرد، دی‌اکسید کربن و آب را برمی دارد و یک ترکیب شیمیایی تولید می کند، بنابراین به عبارات خیلی کلی این شباهت‌ها وجود دارد، اما به نظر من شباهت‌ها کم و بیش همینجا پایان می‌یابد."

 


:: موضوعات مرتبط: علمی , ,
:: بازدید از این مطلب : 452
|
امتیاز مطلب : 97
|
تعداد امتیازدهندگان : 32
|
مجموع امتیاز : 32
تاریخ انتشار : 6 دی 1389 | نظرات ()
نوشته شده توسط : آرش رضایی

تلسکوپ هابل

تلسكوپ فضايي هابل دقيقا چيست؟ چرا به اين اندازه استثنايي است؟ چگونه اين چنين عكس هاي شگفت انگيزي مي گيرد وما كجا مي توانيم آنها را ببينيم؟ما به طور دقيق به بررسي اين وسيله اي كه انقلابي را در ستاره شناسي و نجوم پيش آورد مي پردازيم.مشكل بزرگ تلسكوپ هاي مستقر در زمين اين بود كه مشاهده ي نور ستاره هاي دور دست قبل از اينكه از اتمسفر زمين بگذرند ممكن نبود-از كنار ابر ها و آب و هوا-و اتمسفر زمين كه مكان غليان است-با گرد و غبار وهواي گرمي كه جريان دارد و به بالا صعود مي كندو هواي سرد با نزول به سمت زمين مي آيد و آب ها بخار مي شوند...
 



:: موضوعات مرتبط: علمی , ستاره شناسی , ,
:: بازدید از این مطلب : 843
|
امتیاز مطلب : 109
|
تعداد امتیازدهندگان : 33
|
مجموع امتیاز : 33
تاریخ انتشار : 5 دی 1389 | نظرات ()
نوشته شده توسط : آرش رضایی

انقلاب علمی

طی دوران رنسانس، نیکلاس کوپرنیک مدل خورشید محوری را برای سامانه خورشیدی (منظومه شمسی) پیشنهاد کرد. گالیلئو گالیله و ژوهانس کپلر پیشنهاد وی را بسط داده و آن را اصلاح کردند. گالیله تلسکوپ را اختراع کرد تا بتواند مشاهدات خود را به صورت دقیق تری انجام دهد.

کپلر اولین کسی بود که با بیان اینکه خورشید در مرکز قرار دارد و بقیه سیاره‌ها به دور آن می‌چرخند مدل تقریباً کاملی را ارائه کرد. با این وجود کپلر نتوانست برای قوانینی که ارائه نمود نظریه‌ای تهیه کند. در نهایت ایزاک نیوتن با ارائه قوانین حرکت اجرام سماوی و قانون گرانش حرکت سیاره‌ها را توصیف کرد. نیوتن مخترع تلسکوپ انعکاسی است.

کشفیات جدید باعث شد که ابعاد و کیفیت تلسکوپ بهبود بیابد. نیکلاس لوییس لاسیل نقشه‌های بیشتری از موقعیت ستارگان در فضا را ارائه نمود. ویلیام هرشل نقشه گسترده‌ای از خوشه‌های سماوی و تهیه کرد و در سال ۱۷۸۱ توانست سیاره اورانوس را کشف کند که اولین سیاره کشف شده توسط انسان محسوب می‌شود. در سال ۱۸۳۷ برای اولین بار فردریش بسل فاصله ستاره ۶۱ دجاجه را مشخص کرد. در قرن نوزدهم میلادی، توجه دانشمندانی چون لئونارد اولر، الکسیس کلاد کلایرات و جین دالمبرت به مسئله سه جسمی باعث شد پیش بینی‌های دقیق تری در مورد حرکت ماه و ستارگان انجام شود. ژوزف لوییس لاگرانژ و پیرسیمون لاپلاس این کار را تکمیل کردند و میزان انحراف اقمار و سیاره‌ها از وضعیت اصلی‌شان را تخمین زدند.

با اختراع طیف نگار و عکاسی افق‌های جدیدی به روی اخترشناسی باز شد. در طی سال‌های ۱۸۱۴ و ۱۸۱۵ ژوزف وان فرانوفر در طیف نور خورشید حدود ۶۰۰ نوار را مشاهده کرد و در سال ۱۸۵۹، گوستاو کیرشهف این نوارها را به حضور عناصر مختلف در جو خورشید نسبت داد. معلوم شد که بقیه ستارگان به ستاره منظومه شمسی (خورشید) شباهت زیادی دارند اما در ابعاد مختلف و با دماها و عناصر درونی متفاوتی دیده می‌شوند . قرار داشتن زمین در کهکشان راه شیری، به عنوان مجموعه‌ای از ستاره‌ها و سیاره‌ها، در قرن بیستم کشف گردید و هم‌زمان وجود دیگر کهکشان‌های خارجی در فضا تأیید شد و بلافاصله پدیده انبساط عالم عامل اصلی وجود فاصله زیاد بین زمین و دیگر کهکشان‌ها اعلام شد.

همچنین در اخترشناسی مدرن وجود اجرام خارجی زیادی مانند اختر نماها ، و کهکشان‌های رادیویی را تأیید کرد و با استفاده از این مشاهدات نظریه‌های فیزیکی ارائه نمود که برخی از آنها این اجرام را براساس اجرام دیگر مانند ستاره‌های نوترونی و سیاه چاله‌ها توصیف می‌کنند. کیهان‌شناسی فیزیکی در طی قرن ۲۰ میلادی پیشرفتهای زیادی را تجربه کرد و نظریه مهبانگ (بیگ بنگ یا انفجار بزرگ) براساس شواهد کشف شده در علوم اخترشناسی و فیزیک مانند تشعشعات پس زمینه‌ای مایکرویو کیهانی، قانون هابل و تشکیل هسته مهبانگ قوت یافت.

مشاهدات اخترشناسی

در بابل و یونان باستان، اخترشناسی بیشتر اخترسنجی بود و موقعیت ستاره‌ها و سیاره‌ها در آسمان مورد توجه زیادی قرار داشت. بعدها، تلاش‌های اخترشناسانی چون آیزاک نیوتن و یوهانس کپلر علم مکانیک سماوی را پدید آورد و اخترسنجی بر پیش بینی حرکت آن دسته از اجرام سماوی که میانشان نیروی جاذبه گرانشی وجود داشت تمرکز یافت. این پیشرفت به طور خاص در مورد منظومه شمسی به کار گرفته شد. امروزه موقعیت و حرکت اجرام به آسانی تعیین می‌شود و اخترشناسی مدرن بر مشاهده و درک طبیعت فیزیکی اجرام سماوی تأکید دارد.

روش‌های گردآوری داده

در اخترشناسی، اطلاعات موجود براساس شناسایی و تحلیل نور و انواع دیگر تشعشات الکترومغناطیسی شکل می‌گیرد. انواع دیگر پرتوهای کیهانی نیز مورد بررسی قرار می‌گیرند و تحقیقاتی در حال انجام است تا در آینده نزدیک بتوانیم امواج جاذبه گرانشی را شناسایی و تحلیل کنیم. امروزه، آشکارسازهای نوترینو در مشاهده نوترینوهای خورشید و نوترینوهایی که از ابرنواخترها ساطع می‌شوند کاربرد زیادی دارند.

طیف الکترومغناطیسی می‌تواند اطلاعات زیادی راجع به اخترشناسی را در اختیارمان قرار دهد. در بخش‌هایی از طیف که فرکانس اندک است، اخترشناسی رادیویی، ساطع شدن امواجی با طول موجهای میلی متری و دکامتری را کشف می‌کند. گیرنده‌های رادیو تلسکوپی همانند گیرنده‌های رادیویی معمولی هستند اما حساسیت بسیار زیادی دارد. مایکرویوها بخش میلی متری طیف رادیویی را تشکیل می‌دهند و در مطالعات تشعشات مایکرویو پس زمینه کیهان کاربرد وسیعی دارند.

در اخترشناسی فروسرخ و اخترشناسی فرا فروسرخ با آشکارسازی و تحلیل امواج فروسرخ (با طول موجی بزرگ‌تر از طول موج قرمز) سروکار داریم. معمولاً برای این کار از تلسکوپ استفاده می‌شود اما در کنار آن به یک آشکارساز حساس نیز احتیاج داریم. بخارآب موجود در جو زمین امواج فروسرخ را جذب می‌کند و بنابراین مراکز مشاهده امواج فروسرخ می‌بایست در مکان‌های بلند و خشک و یا خارج از جو کره زمین ساخته شوند. تلسکوپ‌های فضایی به انتشار گرما در جو زمین، شفافیت جو زمین حساس نیستند و وقتی از آنها استفاده می‌کنیم دیگر با دردسرهای مشاهده در طول موج‌های فروسرخ روبرو نمی‌شویم. مشاهدات فروسرخ در مشاهده مناطقی از کهکشان که پوشیده از گرد و غبار هستند بسیار کارآمد هستند.

در طول تاریخ، اغلب داده‌های اخترشناسی با استفاده از اخترشناسی نور تهیه شده‌اند. در اخترشناسی نور، با استفاده از عناصر نوری (مانند آینه، عدسی، آشکارسازهای CCD و فیلم‌های عکاسی) طول موج‌های نور را در محدوده فروسرخ تا فرابنفش بررسی می‌کنیم. نور مرئی (طول موج‌هایی که توسط چشم انسان دیده می‌شوند و در محدوده ۴۰۰ تا ۷۰۰ نانومتر قرار دارند) در میانه این محدوده قرار دارد. تلسکوپ مهم‌ترین ابزار مشاهدات اخترشناسی است که دارای طیف نگار و دوربین‌های الکترونیکی است.

برای مشاهده منابع پرانرژی از اخترشناسی انرژی بالا کمک می‌گیریم که اخترشناسی اشعه X، اخترشناسی پرتو گاما، اخترشناسی فرابنفش (UV) يا ultra violetو همچنین مطالعات مربوط به نوترینوها و پرتوهای کیهانی را شامل می‌شود. اخترشناسی رادیویی و نوری با استفاده از رصدخانه‌های زمینی انجام می‌شود زیرا در این طول موج‌ها، جو زمین به اندازه کافی شفاف است.

جو زمین در طول موج‌های مورد مطالعه در اخترشناسی اشعه X، اخترشناسی پرتو گاما، اخترشناسی UV و اخترشناسی فرا فروسرخ (به جز در مورد چند «پنجره» طول موج) شفافیت کافی را ندارد و بنابراین تحقیقات و مشاهدات در مورد این علوم باید از طریق بالن‌های تحقیقاتی یا رصدخانه‌های فضایی صورت پذیرد. پرتوهای قوی اشعه گاما براساس رگبارهای هوایی عظیمی که تولید می‌کنند شناسایی می‌شوند و مطالعه پرتوهای کیهانی زیرمجموعه‌ای از اخترشناسی محسوب می‌شود.

اخترشناسی سیارات براساس مشاهدات مستقیم از طریق فضاپیماها و سفرهای فضایی و نمونه برداری از سیارات پیشرفت خوبی را تجربه کرده‌است. مأموریت‌های فضایی و استفاده از سیاره‌پیماهای مجهز به حس‌گرهای قوی به ما کمک می‌کند از مواد تشکیل دهنده سطح سیاره نمونه برداری کنیم و همچنین با استفاده از حس‌گرها مواد لایه‌های عمیق تر را شناسایی کرده و در نهایت مواد را برای بررسی بیشتر به زمین منتقل کنیم.

اخترشناسی و مکانیک اجرام آسمانی

یکی از قدیمی‌ترین زمینه‌های تحقیقاتی در علم اخترشناسی و همه علوم عالم، اندازه گیری موقعیت و مکان اجرام سماوی در آسمان است. همواره در طول تاریخ، درک مناسب از موقعیت خورشید، ماه، ستارگان و سیارات در تعیین موقعیت افراد بر روی زمین (ملوانان و کشتی‌ها) نقش داشته‌است.

اندازه گیری دقیق موقعیت مکانی سیارات به درک ما از نظریه انحراف وسعت داده و اکنون می‌توانیم در مورد گذشته و آینده سیارات با دقت زیاد اظهارنظر کنیم. علمی که به این مباحث می‌پردازد را علم مکانیک اجرام آسمانی گویند. امروزه با ردیابی اجرام آسمانی در نزدیکی زمین می‌توانیم احتمال برخورد این اجرام با یکدیگر یا جو زمین را بررسی کنیم.

اندازه گیری میزان سرعت زاویه‌ای ستاره‌های نزدیک به کره زمین یکی از اساسی‌ترین کارها در تعیین نردبان فاصله کیهانی است که برای اندازه گیری مقیاس جهان طراحی شده‌است. اندازه گیری سرعت زاویه‌ای ستاره‌های مجاور عامل مهمی در آگاهی از ویژگی‌های ستاره‌های دور محسوب می‌شود چرا که این ویژگی‌ها قابل مقایسه هستند. محاسبه سرعت شعاعی و حرکت واقعی سینماتیک حرکت این مجموعه اجرام در کهکشان راه شیری را آشکار می‌سازد. همچنین از یافته‌های اخترشناسی در اندازه گیری توزیع ماده تیره در کهکشان استفاده می‌شود.

در دهه ۱۹۹۰ (میلادی) روش اخترشناسی که در محاسبه تکانه‌های ستارگان به کار می‌رفت باعث کشف سیاره‌هایی از خارج از منظومه شمسی شد که به دور خورشید گردش می‌کنند.



:: موضوعات مرتبط: علمی , ستاره شناسی , ,
:: بازدید از این مطلب : 650
|
امتیاز مطلب : 103
|
تعداد امتیازدهندگان : 38
|
مجموع امتیاز : 38
تاریخ انتشار : 4 دی 1389 | نظرات ()
نوشته شده توسط : آرش رضایی

 

 

بنابر نظریه نسبیت عام سیاه‌چاله‌ ناحیه‌ای از فضا است که میدان گرانشی فوق‌العاده بالایی دارد بطوریکه هیچ چیز حتی نور نمی‌تواند از میدان گرانشی آن بگریزد. در سیاهچاله ناحیه‌ای به نام افق رویداد وجود دارد که هیچ چیزی بعد از عبور از آن نمی‌تواند به بیرون برگردد و یا به عبارت دیگر بلعیده می‌شود. این یکی از اسرار سیاهچاله‌هاست که دانشمندان روی چگونگی آن به پژوهش می‌پردازند. «سیاه» نامیده می‌شود چون همه نوری که به داخل آن راه می‌یابد را به دام می‌اندازد دقیقا مانند مفهوم جسم سیاه در ترمودینامیک. یک سیاهچاله برخلاف درون نامرئی‌اش می‌تواند حضور خود را از راه کنش و واکنش با محیط پیرامون نشان دهد. ما از طریق دیدن حلقهٔ تجمعی و یا یک گروه از ستاره‌ها که به دور یک ناحیه تاریک و خالی در حال گردش‌اند می‌توانیم به حضورشان پی‌ببریم.

مقدمه

یک سیاهچاله اغلب شی‌ای تعریف می‌شود که سرعت گریز آن حتی از سرعت نور بیشتر است. سرعت گریز حداقل سرعت ممکن برای یک جسم می‌باشد تا بتواند از میدان گرانشی جسمی دیگر فرار کند. برای درک بهتر موضوع تصور کنید روی سطح یک سیاره ایستاده‌اید و سنگی را مستقیما به بالاپرتاب می‌کنید. فرض کنید که سنگ را با قدرت زیادی پرتاب نکرده باشید سنگ برای مدتی بالا خواهد رفت اما در نهایت به خاطر گرانش سیاره پایین خواهد افتاد. اگر سنگ را به اندازه کافی محکم پرتاب کنید سنگ ممکن است از گرانش سیاره بگریزد در این حالت سنگ برای همیشه به بالا رفتن ادامه خواهد داد. سرعتی که نیاز است با آن سنگ را پرتاب کنید تا از گرانش سیاره بگریزد سرعت گریز نامیده می‌شود. سرعت گریز برای کره زمین تقریبا برابر ۱۱ کیلومتر بر ثانیه می‌باشد و برای خورشید ۶۶۰ کیلومتر بر ثانیه‌است. بدین ترتیب هر چه جرم افزایش می‌یابد و یا شعاع کاهش می‌یابد و به طور کلی هرچه جسم چگال‌تر باشد سرعت گریز نیز افزایش می‌یابد. می‌توان حدس زد که سرعت گریز برای یک سیاهچاله با جرمی حدود چند میلیون برابر خورشید چقدر است.! مطمئنا سرعت گریز سیاهچاله‌ها بیشتر از سرعت نور می‌باشد در نتیجه هیچ چیز نمی‌تواند از آن فرار کند. در نظریه نسبیت عام تمام جرم یک سیاهچاله در تکینگی متمرکز می‌شود که می‌تواند یک نقطه یا یک حلقه یا یک کره باشد. در اطراف تکینگی کره فرضی به نام افق رویداد وجود دارد که «نقطه بدون بازگشت» را مشخص می‌کند. مرزی که هرچیزی که از آن عبور کند به ناچار به سمت تکینگی هدایت می‌شود. همچنین محدوده یک سیاه چاله تا جایی است که جاذبه جرمی سیاه چاله وجود دارد، به عنوان مثال محدوده سیاه چاله کهکشان راه شیری از خود کهکشان راه شیری بزرگتر میباشد.

از نظر دانشمندان به طور کلی به دو دسته سیاهچاله‌های چرخشی و غیرچرخشی تقسیم می‌شوند. اما دسته بندی معمول بر اساس جرم آنان می‌باشد. وقتی سیاهچاله‌ها براساس فروپاشی گرانشی یک ستاره شکل می‌گیرند سیاهچاله‌های ستاره وار نامیده می‌شوند. سیاهچاله‌هایی که در مرکز کهکشان‌ها یافت شده‌اند جرمی چند میلیون برابر جرم خورشید دارند و در نتیجه سیاهچاله‌های پرجرم نامیده می‌شوند. دانشمندان معتقدند بین این دو اندازه سیاهچاله‌هایی با جرم چندین هزار برابر جرم خورشید نیز وجود دارند که سیاهچاله‌های جرم متوسط نامیده می‌شوند و اما میکرو سیاهچاله‌ها که دانشمندان معتقدند در زمان انفجار بزرگ شکل گرفته‌اند و همچنین امکان ساخت چنین سیاهچاله‌هایی در دستگاههای شتاب دهنده ذرات روی زمین وجود دارد. با این وجود تا کنون هیچ میکرو سیاهچاله‌ای از سوی دانشمندان شناسایی نشده‌است.

ابداع واژه «کرم‌چاله» و «سیاه‌چاله فضایی» به جان ویلر نسبت داده شده است. با اینحال، این مفهوم از مدت‌ها قبل به صورت‌های متفاوتی مطرح بوده است.

مفهوم جسمی که آن قدر پرجرم است که حتی نور هم نمی‌تواند از آن بگریزدابتدا از سوی زمین‌شناسی به نام جان میچل درسال ۱۷۸۳ مطرح شد که آن را در مقاله‌ای که به هنری کوندیش فرستاد و از سوی انجمن سلطنتی به چاپ رسید عنوان کرد. در آن زمان مفهوم نظریه گرانش نیوتن و مفهوم سرعت گریز شناخته شده بودند. طبق محاسبات میچل جسمی با شعاعی ۵۰۰ برابر شعاع خورشید و چگالی مشابه در سطح خود سرعت گریزی بیش از سرعت نور خواهد داشت و بنابر این غیر قابل مشاهده خواهد بود. به بیان او:

اگر شعاع کره‌ای با چگالی مشابه خورشید قرار باشد که ۵۰۰ بار از آن بزرگ تر باشد جسمی که از ارتفاع بینهایت به سمت آن سقوط می‌کند در سطح آن سرعتی بیش ازسرعت نور به دست می‌آورد و اگر فرض کنیم نور با نیروی مشابهی به سمت ستاره کشیده شود آنگاه تمام نوری که از چنین جسمی ساطع می‌شود به ناچار به وسیله گرانش آن به سمت خود ستاره بازمی گردد.

در سال ۱۷۹۶ پیر سیمون لاپلاس ریاضی دان فرانسوی نظریه مشابهی را در ویرایش اول و دوم کتاب خود به نام آشکارسازی نظام جهان مطرح کرد. این مطالب در ویرایش‌های بعدی کتاب حذف شد. این نظریه در قرن نوزدهم توجه چندانی را به خود جلب نکرد زیرا فیزیک دانان براین باور بودند که نور به صورت موج و فاقد جرم است و بنابراین تحت تاثیر گرانش قرار نمی‌گیرد.

درسال ۱۹۱۵ آلبرت اینشتین که قبلا نشان داده بود که گرانش نور را تحت تاثیر قرار می‌دهد نظریه گرانش خود به نام نسبیت عام را مطرح کرد.چند ماه بعد کارل شوارتسشیلد راه حلی برای میدان گرانشی یک جرم نقطه‌ای و یک جرم کروی ارائه داد که نشان می‌داد سیاهچاله‌ها می‌توانند به صورت تثوری وجود داشته باشند. شعاع شوارتسشیلد امروزه به عنوان شعاع افق رویداد یک سیاهچاله غیرچرخشی شناخته می‌شود. در سال ۱۹۳۰ سابراهمانیان چاندراسخار اختر فیزیک دان هندی ادعا کرد که یک جسم غیر تابنده با جرمی معادل ۴۱/۱ برابر جرم خورشید به این دلیل که تا آن زمان چیزی که بتواند جلوی فروپاشی آن را بگیرد شناخته نشده بود فرومی‌پاشد.

رابرت اوپنهایمر پیش بینی کرد که ستارگان پرجرم ممکن است فروپاشی گرانشی تاثیرگذاری را تجربه کنند.اصولا سیاهچاله‌ها می‌توانند در طبیعت شکل بگیرند. از دید یک ناظر خارجی فروپاشی به سرعت در حال کند شدن است و در نزدیکی شعاع شوارتسشیلد انتقال به قرمز بسیار زیادی پیدا می‌کند به همین علت چنین اجسامی تا مدت‌ها «ستارگان منجمد» نامیده می‌شدند.در سال۱۹۶۷ پیشرفت‌های نظری و تجربی علاقهٔ اخترفیزیک‌دانان را به سیاهچاله‌ها برانگیخت. استیفن هاوکینگ ثابت کرد سیاهچاله‌ها یک خصوصیت عمومی در نظریه گرانشی اینشتین هستند و با فروپاشی برخی اجسام به ناچار سیاهچاله به وجود می‌آید. جامعهٔ ستاره‌شناسی با کشف تپ اخترها علاقه دوباره‌ای به سیاهچاله‌ها پیدا کرد. پس از مدتی اصطلاح سیاهچاله (حفره سیاه) از سوی فیزیک دانی به نام جان ویلرمطرح شد. او نخستین بار در سخنرانی عمومی خود با عنوان جهان ما شناخته‌ها و ناشناخته‌ها در دسامبر سال ۱۹۶۷ از این نام استفاده کرد.برای تشخیص سیاهچاله‌های نسبیت عام از دیگر اجرام نیوتنی که از سوی لاپلاس و میچل مطرح شده بودند غالبا آن اجرام را ستارگان تاریک می‌نامند.

ويژگيهيا

نظریه «بدون مو»ی جان ویلر بیان می‌دارد تنها سه ویژگی سیاهچاله‌ها قابل تشخیص هستند که عبارتند از : جرم و بار الکتریکی و اندازه حرکت زاویه‌ای. این ویژگی‌ها خاص هستند چون از بیرون سیاهچاله قابل تشخیص اند.آن چه بین دانشمندان متداول است دسته بندی سیاهچاله هابر اساس جرم آنان می‌باشد.

طبقه بندی بر اساس جرم

سیاهچاله‌های پرجرم

سیاهچاله‌های جرم متوسط

این سیاهچاله‌ها جرمی هزاران برابر جرم خورشید دارند و گمان می‌رود که این سیاهچاله‌ها نیروی منابع پرتو ایکس را در فضا تامین می‌کنند. هیچ راه مستقیمی برای شکل گیری آنان شناخته نشده‌است اما محتمل است این نوع از برخورد سیاهچاله‌های با جرم کمتر شکل می‌گیرد. البته منبع پرتو ایکس صادره ناشی از سقوط اجسام به سیاه چاله است، نه خود سیاه چاله.

 

جرمی بین چندميليون تا چند ميليارد برابر جرم خورشید دارند و پیش بینی می‌شود که در مرکز همه کهکشان‌ها از جمله کهشکان راه شیری وجود داشته باشند. بزرگترین سیاهچاله پرجرم شناخته شده در محل OJ ۲۸۷ قرار دارد و جرمی معادل ۱۸ میلیارد برابر جرم خورشید دارد.



:: موضوعات مرتبط: ستاره شناسی , ,
:: بازدید از این مطلب : 577
|
امتیاز مطلب : 105
|
تعداد امتیازدهندگان : 36
|
مجموع امتیاز : 36
تاریخ انتشار : 4 دی 1389 | نظرات ()
نوشته شده توسط : آرش رضایی

در قرن ۲۰، رشته اخترشناسی به دو رشته اخترشناسی شهودی و فیزیک کیهان نظری تبدیل شد. در اخترشناسی شهودی به دنبال جمع آوری داده‌ها و پردازش آنها و همچنین ساخت و نگهداری ابزارهای اخترشناسی هستیم. در فیزیک کیهان نظری به دنبال کسب اطمینان از صحت نتایج به دست آمده از مدل‌های تحلیلی و تحلیل‌های کامپیوتری هستیم. این دو رشته در کنار یکدیگر رشته‌های کامل را ایجاد می‌کنند که اخترشناسی نظری نام دارد و به دنبال توصیف یافته‌های شهودی است. با استفاده از یافته‌های اخترشناسی می‌توان نظریه‌های بنیادین فیزیک مانند نظریه نسبیت عام را آزمایش کرد. در طول تاریخ، اخترشناسان آماتور در بسیاری از کشف‌های مهم ستاره‌شناسی نقش داشته‌اند و اخترشناسی یکی از محدود رشته‌هایی است که در آن افراد آماتور نقشی بسیار فعال دارند و مخصوصاً در کشف و مشاهده پدیده‌های گذرا و محلی امیدوارکننده ظاهر شده‌اند. علم ستاره‌شناسی مدرن را نباید با علم احکام نجوم (طالع بینی) مقایسه کنید چرا که در طالع بینی اعتقاد بر آن است که امور انسان‌ها با موقعیت اشیاء سماوی در ارتباط است. اگرچه اخترشناسی و طالع بینی دو رشته‌ای هستند که منشأ یکسانی دارند اما اغلب متفکران بر این باورند که این دو رشته از هم جدا شده‌اند وتفاوت‌های بسیاری بین آنها وجود دارد.

تعداد آسمانها از قرنهای چهارم تا ششم پیش از میلاد مسیح ، اخترشناسان یونانی پی بردند که باید بیشتر از یک سایبان (آسمان) وجود داشته باشد. چون اوضاع نسبی ستارگان ثابت ، که حول زمین حرکت می‌کنند، ظاهرا تغییری نمی‌کند، اما اوضاع نسبی خورشید ، ماه و پنج جسم درخشان ستاره مانند که امروزه سیارات عطارد ، زهره ، مریخ ، مشتری و زحل می‌گویند) تغییر می‌کنند. در قرآن مجید نیز ، جایی که صحبت از حقیقت آسمان می‌کند، لفظ آسمان‌های هفتگانه بکار برده می‌شود. روشهای مختلف اندازه گیری فواصل کیهانی در حدود صد و پنجاه سال پیش از میلاد ، هیپارکوس (Hyparchus) ، فاصله زمین تا ماه را بر حسب قطر زمین بدست آورد. وی روشی را بکار برد که یک قرن پیش از او ، بوسیله جسورترین اخترشناس یونانی آریستارکوس (Aristarchus) ، پیشنهاد شده بود. آریستاکوس متوجه شده بود که انحنای سایه زمین ، وقتی که از ماه می‌گذرد، باید ابعاد نسبی زمین تا ماه را نشان دهد. با پذیرش این نظر و به کمک روشهای هندسی می‌توان فاصله زمین تا ماه را بر حسب قطر زمین محاسبه کرد.

برای تعیین فاصله خورشید نیز ، آریستاکوس ، یک روش هندسی را بکار برد که از نظر تئوری درست بود. اما نیاز به اندازه گیری زاویه‌هایی چنان کوچک داشت که جز با استفاده از وسایل امروزی ممکن نبود. هر چند که ارقام وی درست نبود، اما او نتیجه گرفت که خورشید حداقل باید هفت برابر بزرگتر از زمین باشد و لذا گردش خورشید به دور زمین که در آن زمان رایج بود، غیر منطقی دانست.

اختر شناسان بعدی حرکات اجرام آسمانی را بر مبنای این نظریه مورد مطالعه قرار دادند که زمین ساکن است و در مرکز عالم قرار دارد. نفوذ و سلطه این نظریه تا سال ۱۵۴۳ ، یعنی تا زمانی که کوپرنیک (Nicilaus Copernicus) کتاب خود را منتشر کرد و با پذیرش عقیده آریستاکوس ، زمین را برای همیشه از مرکز جهان بودن بیرون راند، حاکم بود.


یکی دیگر از روشهایی که با آن می‌توان فاصله‌های کیهانی را محاسبه کرد، استفاده از روش پارالاکس (Paralax) است.

روش دیگر استفاده از مثلثات است. بطلیموس با استفاده از مثلثات توانست فاصله راه را از روی پارالاکس آن تعیین کند و نتیجه‌اش با رقم پیشین ، که بوسیله هیپارکوس بدست آمده بود، تطبیق می‌کرد.

البته امروزه روشهای مختلف دیگری که خیلی دقیقتر از روشهای فوق است، فاصله خورشید از زمین بطور متوسط تقریبا ، برابر ۵‚۱۴۹ میلیون کیلومتر است. این فاصله متوسط را واحد نجومی (با علامت اختصاری A.U) می‌نامند و فاصله‌های دیگر منظومه شمسی را با این واحد می‌سنجند. سیر تحولی و رشد با گسترش روز افزون علم و ساخت تلسکوپهای دقیق ، دانشمندان ، در اندازه گیری ابعاد جهان روز به روز به نتایج جدیدتری نائل می‌شدند. با ساخته شدن و گسترش این وسایل اندازه گیری ، دید بشر نسبت به جهان نیز تغییر یافت. به عنوان مثال با چشم غیر مسلح تقریبا می‌توانیم در حدود ۶ هزار ستاره را ببینیم، اما اختراع تلسکوپ ناگهان آشکار کرد که این فقط جزیی از جهان است.

هر چند با بوجود آمدن وسایل دقیق اندازه گیری ، دانش نیز نسبت به جهان هستی ، گسترش پیدا می‌کرد، اما نظریه‌های مختلفی توسط دانشمندان ارائه می‌گردد. از جمله دانشمندانی که نسبت به ارایه این نظریه‌ها اقدام کردند می‌توان به ویلیام هرشل (Wiliam Herschel) ، اختر شناس آلمانی الاصل انگلیسی یا کوبوس کورنلیس کاپیتن (Jacobus cornelis kapteyn) ، اخترشناس هلندی ، شارل مسیر (Charles Messier) و هابل و … اشاره کرد. پایان جهان کجاست؟ سرانجام بعد از تحقیقات گسترده توسط پیچیده‌ترین تلسکوپها ، دانشمندان دریافتند که:


غیر از کهکشان ما ، کهکشانهای دیگری نیز وجود دارد. کهکشانهایی وجود دارند که جرم آنها بیشتر از کهکشان ماست. بر اساس مقیاس جدید فاصله‌ها ، سن زمین حد اقل ۵ میلیارد سال است و این حد با حدسیات زمین شناسان در مورد سن زمین مطابقت دارد.

همچنین تلسکوپهای جدید وجود خوشه‌های کهکشانی را نشان می‌دهد. کهکشان ما نیز ظاهرا جزیی از یک خوشه محلی است که شامل ابرهای ماژلان ، کهکشان امرأة المسلسله و سه‌ها ، کهکشان کوچک نزدیک آن و چند کهکشان کوچک دیگر هست که روی هم رفته نوزده عضو را تشکیل می‌دهند.

اگر کهکشانها خوشه‌ها را و خوشه‌ها نیز خوشه‌های بزرگتری را تشکیل می‌دهند، آیا می‌توان گفت که جهان و به تبع آن فضا ، تا بینهایت گسترده شده است؟ یا اینکه چرا برای جهان و چه برای فضا انتهایی وجود ندارد؟ در هر حال ، دانشمندان با وجود اینکه با تخمین می‌توانند تا فاصله ۹ میلیارد سال نوری ، چیزهایی را تشخیص دهند، ولی هنوز هم نشانه‌ای از پایان جهان پیدا نکرده‌اند.



:: موضوعات مرتبط: ستاره شناسی , ,
:: بازدید از این مطلب : 494
|
امتیاز مطلب : 107
|
تعداد امتیازدهندگان : 37
|
مجموع امتیاز : 37
تاریخ انتشار : 3 دی 1389 | نظرات ()
نوشته شده توسط : آرش رضایی

در پي درخواست يكي از بازديد كننده هاي عزيز مبني بر ارئه اطلاعات بيشتر راجع به خورشيد مطالب بيشتري رو در وبلاگ ميكذارم اميدوارم مفيد واقع بشه.

خورشید یا آرپی یا خور یا هور یکی از ستارگان کهکشان راه شیری و تنها ستاره منظومهٔ شمسی می‌باشد. منبع اصلی نور و گرما و زندگی بر روی زمین این ستاره‌است که با فاصله‌ای حدود ۱۵۰ میلیون کیلومتری از زمین قرار گرفته و قطری تقریباً معادل ۱٬۳۹۰٬۰۰۰ کیلومتر و وزنی معادل ۳۳۰ هزار بار سنگین‌تر از زمین دارد.

خورشید حدودا شامل ۸۶/۹۹٪ درصد جرم کل منظومه خورشیدی را تشکیل می‌دهد و به دلیل جرم عظیمش دارای نیروی گرانش بسیار قوی است، به‌طوری که سیارات به سبب این نیرو در مدارشان به دور خورشید می‌گردند.

انفجار نهایی یک ستاره سنگین را ابرنواختر می‌نامند ولی خورشید ما هیچ‌گاه انفجاری این‌چنین را تجربه نخواهد کرد چراکه حداقل جرم مورد نیاز برای وقوع یک ابرنواختر، هشت برابر جرم خورشید ما است.

 



:: موضوعات مرتبط: ستاره شناسی , ,
:: بازدید از این مطلب : 537
|
امتیاز مطلب : 104
|
تعداد امتیازدهندگان : 35
|
مجموع امتیاز : 35
تاریخ انتشار : 2 دی 1389 | نظرات ()
نوشته شده توسط : آرش رضایی

در استوای یاپتوس، قمر زحل، دیواره ای عظیم به ارتفاع ۲۰ کیلومتر و درازای ۱۶۰۰ کیلومتر وجود دارد. دانشمندان حدس می زنند این دیواره از برخورد حلقه های گردوخاک و یخ به سطح این قمر تشکیل شده است.



:: موضوعات مرتبط: ستاره شناسی , ,
:: بازدید از این مطلب : 559
|
امتیاز مطلب : 101
|
تعداد امتیازدهندگان : 34
|
مجموع امتیاز : 34
تاریخ انتشار : 1 دی 1389 | نظرات ()
نوشته شده توسط : آرش رضایی

 

 
دکتر محمد زاهدی وفا
طرح تحول اقتصادی برآمده از تدبیر و تعمق اقتصاددانان و مسئولان دولت است. این البته به آن معنی نیست که در دو دهه پیش تدبیر و تعمق یا عدالت نداشته ایم. بلکه هدف تأکید بیشتر و در نتیجه حرکت سریع تر به سمت این آرمان ها است.  
ورود به دهه ای که دهه «پیشرفت و عدالت» نام گرفته است، بیش از پیش ضرورت اجرای طرح تحول اقتصادی توسط دولت را نشان می دهد.
طرح تحول اقتصادی برآمده از تدبیر و تعمق اقتصاددانان و مسئولان دولت است. این البته به آن معنی نیست که در دو دهه پیش تدبیر و تعمق یا عدالت نداشته ایم. بلکه هدف تأکید بیشتر و در نتیجه حرکت سریع تر به سمت این آرمان ها است.
عدالت از آرمان ها و نویدهای جمهوری اسلامی است. ما شروع الگوی حرکتی خودمان را آغاز رسالت رسول اکرم (ص) می دانیم و شاخصه عدالتی که مورد نظر ما است و برای جهانیان تبیین می کنیم و به آن نوید می دهیم، عدالت مهدوی است.
دولت نهم با انجام سفرهای استانی و تمرکززدایی در توزیع منابع بانکی و فعالیت هایی از این دست، تلاش زیادی برای توزیع عادلانه منابع و امکانات نموده است. منابع نفتی به عنوان مهمترین منابع اقتصاد کشور است که بخشی از آن صادر و بخشی هم در داخل کشور توزیع می شود. این سرمایه در حال حاضر به صورت یارانه مصرف می شود و این امکان را می دهد تا کسانی که توان مالی بیشتری دارند، بیشتر از یارانه ها استفاده کنند.
عدم توزیع متعادل و عادلانه منابع بانکی نیز یکی از مشکلات فعلی اقتصاد کشور است. باید مشخص شود که آیا در حال حاضر بهره وری لازم از منابع بانکی صورت می گیرد یا اینکه اعتبارات پرداختی تبدیل به منابع نقدی آسیب زننده به اقتصاد می شود؟
قطع وابستگی به درآمدهای نفتی و جایگزینی درآمدهای مالیاتی یکی دیگر از الزامات فعلی اقتصاد ایران است. در برنامه چهارم توسعه تأمین همه هزینه های جاری دولت براساس درآمدهای مالیاتی پیش بینی شده است، ولی تاکنون تنها کمتر از نصف هزینه های جاری دولت از محل درآمدهای مالیاتی تأمین می گردد.
تورم مزمن و دو رقمی در اقتصاد کشور شرایطی را به وجود آورده که افراد ثروتمند، از رشد تورم سود می برند و اقشار فقیر به طور مداوم ضرر بیشتری می بینند. این شرایط در طولانی مدت می تواند به کاستی های اجتماعی حاد منجر شود.
اتفاقاً بحث حرمت ربا در نظام بانکی را به همین خاطر مطرح می کنند. نوعی ظلم در ربا هست که صاحب سرمایه در نظام تولید، با ثابت گرفتن سهم سرمایه اش، خود را در فرآیند اقتصادی ایمن می کند و در ریسک سرمایه گذاری شریک نمی شود. این نرخ بازده بخش پولی را از بخش واقعی اقتصاد تفکیک می کند. یعنی سرمایه در بخش پولی ریسک ندارد، اما در بخش تولید دارد. این یک اشکال بزرگ و نیز یکی از دلایل بحران فعلی دنیا است.
عدم شفافیت بسیاری از معاملات و فعالیت های اقتصادی کشور که موجب سودهای کلان برای عده ای خاص می شود، از اشکالات ساختاری اقتصادی ما است. مثال بارز این عدم شفافیت، در بخش توزیع است. قیمت بسیاری از کالاها از هنگام تولید تا رسیدن به دست مصرف کننده، افزایش زیادی می یابد. این «هزینه توزیع» در بسیاری از کشورها نرخ استانداردی دارد، ولی متأسفانه در بعضی محصولات به ویژه در کشاورزی، این هزینه بیش از 200 درصد است. این در حالی است که کمتر از یک درصد از پولی که مصرف کننده نهایی می پردازد، به جیب تولیدکننده اصلی می رود.
عزم جدی مدیران یکی از لوازم اصلی تحقق عدالت است. با وجود حاکمیت گفتمان عدالت در فرهنگ شیعه و تذکرهای رهبر معظم انقلاب، متأسفانه میزان عدالت در جامعه چندان رضایت بخش نیست. عدالت شالوده رفتاری انسان های «مسئول» است و باید در تمام ابعاد بروز پیدا کند.
«بصیرت»، یکی دیگر از لوازم عدالت است، تحقق بسیاری از امور نیازمند روشن بینی است و نه ساده انگاری و شعار. گاهی ما از این صحبت می کنیم که برخی از کارکردهای نهادین یک اقتصاد دچار اشکال است و باید اصلاح شود، ولی یک زمان دیگر ما با خود آن نهاد مشکل داریم و به این نتیجه می رسیم که این نهاد و نظام باید کاملاً تغییر کند. طرح تحول اقتصادی هم از جنس این نوع تغییرات است. آغاز این طرح تحول در حقیقت مربوط به زمانی است که به این جمع بندی رسیده ایم که نهاد اقتصادی دولت باید باز تعریف شود.
در طرح تحول اقتصادی دولت، براساس سیاست های کلی اصل 44 قانون اساسی، نهاد اقتصادی دولت باز تعریف شده و وظایف آن منحصراً به ایفای نقش حاکمیتی و نظارتی محدود شده است.
هم اکنون یکی از وظایف دولت بسترسازی برای سرمایه گذاری بخش خصوصی در صنایع پایین دستی انرژی است. طبیعی است که وقتی مثلاً برق را که قیمت تمام شده تولیدش 77 تومان است، با لحاظ یارانه به قیمت 5/16 تومان به مردم می دهیم، بخش خصوصی هیچ انگیزه ای برای سرمایه گذاری در این بخش نخواهد داشت. بهتر این است که مثلاً اعلام کنیم که بخش خصوصی برق تولید شده را به همان قیمت یارانه ای به مردم بدهد و مابه التفاوتش را از دولت بگیرد.
در حالی که امروز در دنیا راندمان بازدهی نیروگاه های تولید برق بیش از 35 درصد و تا سقف 54 الی 50 درصد است، متأسفانه نیروگاه های کشور ما به ندرت تا 30 درصد بازدهی دارند.
بنابراین، یکی از الزامات جدی اجرای طرح تحول اقتصادی، تعبیه و پیش بینی ساز و کاری است که بخش خصوصی بتواند فعالیت خود را بیش از پیش افزایش دهد.
امروز در برخی صنایع به خاطر رویه نادرست اعطای یارانه های دولتی، مازاد ظرفیت داریم. برخی کارخانه ها با بهره مندی از یارانه ها راه اندازی شده اند که با 50 درصد ظرفیت واقعی کار می کنند، ولی سوددهی هم برای مالکانشان دارند. این نشانه بارز نقصان رویه اختصاص یارانه ها به تولید است، در حالی که با یک برنامه ریزی مناسب می توان این پتانسیل را در موارد دیگری استفاده کرد.
برخی اقشار ادعا می کنند که برای اجرای این طرح، اطلاع رسانی مناسبی صورت نگرفته است، در حالی که نمایندگان همین اقشار، سه سال در کمیسیون های تخصصی مجلس، پا به پای نمایندگان دولت حضور داشته اند و در جریان کم و کیف کار قرار گرفته اند. این که ادعا می کنند اطلاع رسانی خوبی نشده است، یک بحث روانی است. ما بیش از 15 جلسه به طور جداگانه با مسئولان صنوف مختلف به بحث و بررسی نشسته ایم، اما باز هم می گویند کافی نیست.
با وجود تمام این مسائل، ما پذیرفتیم و قرار شد که طبق ماده 12 قانون مالیات بر ارزش افزوده، اجرای طرح به تأخیر بیفتد. این صرفاً فرصتی است که ما برای اینکه بحث به لایه های آخر صنوف هم برسد داده ایم.
خوشبختانه این نتیجه هم حاصل شد و با سر و صداهای برپا شده، همه متوجه طرح شدند.
صاحبان صنایع نباید نگران باشند، زیرا ما به هر حال از صنایع حمایت خواهیم کرد. پیش بینی شده است که بین 3 تا 5 سال پس از انجام این طرح، صنایع بتوانند بدون حمایت های دولتی روی پای خود بایستند.
 


:: موضوعات مرتبط: اقتصاد و صنعت , ,
:: بازدید از این مطلب : 497
|
امتیاز مطلب : 82
|
تعداد امتیازدهندگان : 28
|
مجموع امتیاز : 28
تاریخ انتشار : 30 آذر 1389 | نظرات ()
نوشته شده توسط : آرش رضایی

طرز كار راكت هاي فضايي يكي از عجيب ترين كشفيات انسان دسترسي به فضا است كه پيچيدگي و مشكلات خاص خود را دارد. راه يابي به فضا پيچيده است، چرا كه بايد با بسياري از مشكلات روبرو شد. مثلا: - وجود خلا در فضا - مشكلات گرما و حرارت - مشكل ورود مجدد به زمين - مكانيك مدارها - ذرات و باقي مانده هاي فضا - تابش هاي كيهاني و خورشيدي - طراحي امكانات براي ثابت نگه داشتن اشيا در بي وزني ولي بزرگترين مشكل ايجاد انرژي لازم براي بالا بردن فضاپيما از زمين است كه براي درك اين موضوع بايد به بررسي طرز كار موتورهاي موشك پرداخت.



:: موضوعات مرتبط: علمی , ,
:: بازدید از این مطلب : 526
|
امتیاز مطلب : 100
|
تعداد امتیازدهندگان : 35
|
مجموع امتیاز : 35
تاریخ انتشار : 29 آذر 1389 | نظرات ()
نوشته شده توسط : آرش رضایی

* آیا میدانید : قلب میگوها در سر آنها قرار دارد .

*آیا میدانید : که هر هکتار جنگل قادر است بیش از پنج تن گوگرد و غبار هوا را جذب کند.

*آیا میدانید : نعناع سسکه و تنگی نفس را شفا میدهد .

*آیا میدانید : نور میتواند در یک ثانیه ۷.۵ دور دور زمین بچرخد .

*آیا می دانستید پرهزینه ترین شوخی دنیا توسط یک پلیس در سال۱۸۸۰م، در شهر «راکی» انجام شده است. او ناگهان خبر فعال شدن آتشفشان «پیکسویک» در نزدیکی شهر را به اطلاع مردم رساند و به علت فرار مردم حدود ۶۰میلیون دلار جریمه شد.

*آیا میدانید : شن خیس از شن خشک سبک تر است.

*آیا می دانستی که ایران از نظر ذخایز معدنی مقام پنجم را در جهان دارد.

  • آیا می دانستی استعمال یک نخ سیگار، بیست بار ضربان قلب را بیشتر میکند و حتی بیست دقیقه پس از قطع سیگار، این ازدیاد ضربان ادامه می یابد در نتیجه قلب یک فرد سیگارى طی یک روز تقریبا" ده هزار بار بیشتر از افراد غیر سیگارى میزند (اگر یک بسته سیگار مصرف کند) و همین عوامل در بروز نارسایی و فرسودگی قلب دخالت عمده اى دارند.

 



:: موضوعات مرتبط: دانستنیها , ,
:: بازدید از این مطلب : 580
|
امتیاز مطلب : 106
|
تعداد امتیازدهندگان : 33
|
مجموع امتیاز : 33
تاریخ انتشار : 28 آذر 1389 | نظرات ()
نوشته شده توسط : آرش رضایی

حتما برایتان پیش امده که زمان زیادی را در پمپ بنزین بگذرانید.شاید به خاطر شلوغی و شاید هم به خاطر کند بودن پمپ!!!!البته در ایران که فعلا مشکل بنزین به ان صورت وجود ندارد در غیر این صورت میبایست قیمت زیاد سوخت را نیز به شلوغی و هدر رفتن وقت خود بیافزایید.

 

این مشکلات به خاطر بنزینی بودن خودروی شماست .البته نه فقط بنزینی بلکه کلیه سوخت های فسیلی مشکلات مخصوص به خود را دارند.یکی از راههایی که خودرو سازان به ان رو اورده اند (برای کم کردن مشکلات و الودگی هوا ) ساخت خودروی هیبریدی است .

خودروی هیبریدی چیست وچرا این نام را بر ان نهاده اند؟

جواب این پرسش را در طول این مقاله خدمت شما عرض خواهم کرد.

 خودروهای هیبریدی چگونه کار میکنند؟چرا ۲۰ تا ۳۰ مایل در هر گالون نسبت به خودروهای بنزینی بیشتر میروند؟و نیز چرا الودگی کمتری نسبت به خودروهای بنزینی یا دیزلی دارند؟

 

تعداد  زیادی از مردم خودروهای هیبریدی را در مکانهایی دیده اند .مثلا در لوکوموتیو ها .بیشتر لوکوموتیو ها از سیستم هیبریدی دیزل - الکتریکی بهره میبرند و یا در شهرهایی مانند سیاتل اتوبوس هایی با همین سیستم دیزل - الکتریکی کار وجود دارند .این اتوبوس ها یا بهتر بگوییم نوعی تراموا  وقتی که به سیمهای برق بالای سقف خود دسترسی دارند از نیروی پیشرانه الکتریکی خودبهره میبرند و زمانی که به این کابل های برق دسترسی ندارند با پیشرانه دیزل خود به حرکت ادامه میدهند .زیر دریایی ها نیز نوعی ماشینهای هیبریدی هستند  که معمولا با یکی از سیستمهای  هسته ای - الکتریکی و یا دیزل - الکتریکی  کار می کنند .

بطور کلی تمام وسایل نقلیه ای که از ادغام دو و یا چند پیشرانه انتقال نیرو که بطور مستقیم و یا غیر مستقیم به سیستم انتقال قدرت وابسته هستند را ماشینهای هیبریدی گوییم.

 



:: موضوعات مرتبط: علمی , ,
:: بازدید از این مطلب : 679
|
امتیاز مطلب : 99
|
تعداد امتیازدهندگان : 33
|
مجموع امتیاز : 33
تاریخ انتشار : 27 آذر 1389 | نظرات ()
نوشته شده توسط : آرش رضایی

اقتصاد > صنعت  - بر اساس برآورد یکی از مدیران ساپیا، پراید بسیار ارزان تر از قیمت فعلی آن است.

یکی از مدیران سایپا معتقد است پراید از هشت میلیون تومان فعلی بسیار ارزان‌تر است و اگر نرخ ارز واقعی شود ارزانی آن کاملا ملموس خواهد شد. این منطقی است که البته سخت بتوان به آن ایراد گرفت مخصوصا اینک که تولیدکنندگان تثبیت نرخ ارز را «یارانه‌ای به کالاهای خارجی» می‌دانند و به دنبال تعیین جایگاه واقعی نرخ ارز در کشور هستند. در این بین هدفمند شدن یارانه‌ها برای صنایع خودرو و قطعه سازی که به دلیل تثبیت نرخ ارز علاوه بر از دست دادن بازارهای صادراتی، در فروش داخلی نیز قافیه را به چینی‌ها باخته‌اند فرصت خوبی بوجود آورده تا درخواست‌هایشان را از دولت به شکل حداکثری داشته باشند.  

دولت اما نشان داده توانایی پیش برد سیاست‌های ارزی جدید را ندارد. مشکلات اجرایی آن در زمان قانون هدفمند شدن یارانه‌ها (با توجه به اثرات تورمی، نداشتن توان لازم برای اجرای آن با توجه به تلاطم اولیه بازار و همچنین این تفکر که نرخ ارز علاوه بر کارکرد اقتصادی می‌تواند اهرمی برای فشار سیاسی، ایجاد ناامنی و همچنین مسائل اجتماعی باشد) باعث شده دولت این کنایه که با عدم تعیین جایگاه واقعی نرخ ارز شرط اصلی در اجرای عدالت در راستای قانون هدفمندی یارانه‌ها را رعایت نکرده پذیرفته اما برای آزاد کردن آن حتی در پنج سال آینده نیز برنامه‌ای نداشته باشد.

در این بین اما صنایع خودرو و قطعه سازی نیز گرچه در ظاهر خواستار واقعی شدن نرخ ارز هستند اما خوب می‌دانند این می‌تواند مشکلات دیگری برای آنها و مخصوصا زنجیره تامین بوجود آورد. اینکه بیش از 70 درصد از واردات کل کشور، کالاهای سرمایه واسطه‌ای هستند به این معنی است که نرخ ارز واقعی باعث گرانی مواد اولیه صنایع خواهد شد. به این ترتیب یکی دیگر از مزایای قطعه‌سازان که با هدفمند شدن یارانه‌ها انرژی ارزان را از دست می‌دهند نیز از بین رفته و همین نگرانی جدی برای آنهاست مخصوصا اینکه با افزایش تورم ناشی از نرخ ارز واقعی، برای تامین نقدینگی، وام‌های بانکی با بهره بالاتر نیز در انتظارشان خواهد بود. از سویی گرچه در خودرویی مانند پراید شاید واقعی شدن نرخ ارز به نفع خودروساز باشد اما با توجه به حجم قطعات وارداتی (CKD) و مونتاژ در خط تولید خودروسازان، افزایش قیمت اکثر خودروها غیرقابل اجتناب خواهد بود.              

همه این‌ها باعث شده هیچ تلاشی برای تعیین نرخ واقعی ارز وجود نداشته باشد. نه دولت توان اجرایی آن را دارد و نه صنایع خودروسازی حاضرند خطرات احتمالی آن را بپذیرند. در این بین صنایع کوچک‌تر خودروسازی همچون قطعه‌سازان واهمه بیشتری دارند مخصوصا آنکه به دلیل نداشتن تولید قطعات خودروهای بروز، توان صادراتی اندکی نیز دارند و برای همین هیچ گاه تلاشی مضاعف برای آنچه تعیین نرخ واقعی ارز است ندارند و حتی مخالفت‌هایی نیز وجود دارد. در واقع صنایع خودرو و قطعه سازی برعکس سایر صنایع ترجیح می‌دهند در شرایط فعلی از اهرم تعیین نرخ واقعی ارز فقط برای گرفتن امتیاز از دولت استفاده کنند و به هیچ وجه آمادگی شرایط واقعی را ندارند. 

گرچه این مطالبه زنده است اما فعلا توافقی ضمنی برای سکوت بوجود آمده. می‌توان از هم اینک پیش بینی کرد بزودی و پس از اجرای قانون هدفمند شدن یارانه‌ها به دلیل شفافیت‌های اقتصادی بوجود آمده، صنایع خودروسازی به صورت جدی‌تر پیگیر این موضوع خواهند شد. در واقع گرچه فعلا چنین مطالبه‌ای در میان خودروسازان وجود ندارد اما با گذشت زمان و افزایش شفافیت اقتصادی، آنها نیز به دنبال این موضوع برای افزایش سود خواهند بود مخصوصا آنکه در بحث تعرفه واردات خودرو و قطعه نیز از سال گذشته با مشکلات جدی در مجلس مواجه شده و می‌دانند دیگر مجلس بهانه‌های تولید ملی آنها را نمی‌پذیرد. در این بین هرچه زمان اجرای قانون هدفمندی کوتاه‌تر باشد، دولت زودتر تحت فشار برای تعیین جایگاه واقعی نرخ ارز قرار خواهد گرفت.



:: موضوعات مرتبط: اقتصاد و صنعت , ,
:: بازدید از این مطلب : 568
|
امتیاز مطلب : 81
|
تعداد امتیازدهندگان : 28
|
مجموع امتیاز : 28
تاریخ انتشار : 27 آذر 1389 | نظرات ()
نوشته شده توسط : آرش رضایی
کارشناسان میراث فرهنگی ایتالیا موفق شدند در چشم تابلوی معروف مونالیزا اثر لئوناردو داوینچی حروف آغازین نام و نام خانوادگی این نقاش رنسانسی را کشف کنند.
 
این کارشناسان در این خصوص اظهار داشتند: "با چشم غیرمسلح دیدن این نمادها بسیار دشوار است اما با بزرگنمایی تصویر می توان در چشم راست مونالیزا (چپ برای کسی که به تابلو نگاه می کند) حضور دو حرف LV را که به نظر می رسد حروف آغازین نام لئوناردو باشد مشاهده کرد." 
 
 

500 سال از خلق تابلوی معروف "لبخند ژکوند" (مونالیزا) توسط لئوناردو داوینچی می گذرد و 500 سال است که کارشناسان هنری در این تابلو به دنبال نمادهای اسرارآمیز می گردند.

اکنون نتایج تازه ترین تحقیقاتی که توسط کارشناسان کمیته ملی ارزیابی میراث تاریخی، فرهنگی و محیطی ایتالیا انجام شده است نشان می‌دهد که در چشم مونالیزا حروف آغازین نام لئوناردو وجود دارد.

این کارشناسان در این خصوص اظهار داشتند: "با چشم غیرمسلح دیدن این نمادها بسیار دشوار است اما با بزرگنمایی تصویر می‌توان در چشم راست مونالیزا (چپ برای کسی که به تابلو نگاه می‌کند) حضور دو حرف LV را که به نظر می‌رسد حروف آغازین نام لئوناردو باشد مشاهده کرد."

در داخل چشم چپ ژوکوند (راست کسی که تابلو را می‌بیند) نیز می‌توان حروفی را دید اما هنوز دقیقا مشخص نیست که این حروف CE و یا یک حرف ساده B هستند.

همچنین زیر منحنی پل پشت سر مونالیزا نیز دو عدد 7 و 2 دیده می‌شوند که می‌تواند همچنین یک حرف L و یک عدد 2 باشد.

براساس گزارش آنسا، این محققان افزودند: "ما جزئیات بسیار دقیقی را آزمایش کردیم. تمام این آزمایشات تائید می‌کنند که این علائم نمی‌توانند اتفاقی و یا در اثر یک اشتباه ایجاد شده باشند بلکه به اعتقاد ما تمام این نشانه‌ها به عمد توسط نقاش در این تابلو وارد شده‌اند."

لبخند ژوکوند تابلویی است که لئوناردو حدود سال 1490 کشیدن آغاز کرد و چند سال بعد آن را به پایان رساند. این تابلو در حال حاضر در موزه لوور پاریس نگه‌داری می‌شود.



:: موضوعات مرتبط: تحلیل و اخبار , ,
:: بازدید از این مطلب : 574
|
امتیاز مطلب : 92
|
تعداد امتیازدهندگان : 32
|
مجموع امتیاز : 32
تاریخ انتشار : 26 آذر 1389 | نظرات ()
نوشته شده توسط : آرش رضایی

مطالعه ستارگان و تکامل ستارگان در درک بهتر از نحوه تکامل عالم بسیار مفید است .درک اختر فیزیک ستارگان با مشاهدات فضایی ، درک نظریات مختلف و شبیه سازی کامپیوتری امکان پذیر است .

فرایند شکل گیری ستارگان درمحل‌هایی که حاوی گرد و غبارغلیظ هستند وبه ابرهای مولکولی عظیم یا سحابی سیاه شهرت دارند رخ می‌دهد. تکه ابرها درحالت ناپایداری وتحت تأثیر جاذبه ستارگان اولیه را تشکیل می‌دهند. براثر پدیده جوش هسته‌ای یک هسته داغ وبه اندازه کافی چگال تشکیل شده و درنهایت به یک ستاره توالی اصلی تبدیل می‌شود. [۱۵]

ویژگی‌های ستاره‌ای که به وجود آمده‌است به جرم اولیه ستاره بستگی دارد . هرچه جرم اولیه بیشتر بوده باشد ، درخشندگی ستاره و سرعت مصرف سوخت هیدروژن در هسته آن بیشتر است . با گذشت زمان سوخت هسته بیشتری نیاز است و بنابراین هسته حجیم تر و چگال تر می‌شود. درنتیجه این واکنش‌ها یک غول قرمز تولید می‌شود که تا زمان مصرف شدن همه سوخت هلیم عمر می‌کند. ستاره‌های بزرگ در فرایندهای جوش هسته‌ای از عناصر سنگین تر هم استفاده می‌کنند و فازهای تکاملی دیگری به این فازها اضافه می‌شود.

سرنوشت ستاره به جرم آن بستگی دارد و ستارگانی که جرم آنها بیش از ۴/۱ برابر جرم خورشید است به ابرنواختر تبدیل می‌شوند درحالیکه ستارگان کوچک‌تر به سحابی‌های سیاره‌ای ودرنهایت به کوتوله‌های سفید تبدیل می‌شوند. جسم باقی مانده از ابرنواختر یک ستاره نوترونی چگال است واگر جرم ستاره بیش از سه برابر جرم خورشید باشد ابرنواختر به یک سیاه چاله تبدیل می‌شود.



:: موضوعات مرتبط: ستاره شناسی , ,
:: بازدید از این مطلب : 486
|
امتیاز مطلب : 94
|
تعداد امتیازدهندگان : 30
|
مجموع امتیاز : 30
تاریخ انتشار : 25 آذر 1389 | نظرات ()
نوشته شده توسط : آرش رضایی

خورشید ستاره‌ای است که بیشترین تحقیقات علمی بر روی آن تمرکز یافته‌است. خورشید یکی از توالی‌های اصلی ستاره‌های کوتوله طبقه ستارگان G2V است که حدود ۶/۴ میلیارد سال عمر دارد. خورشید ستاره‌ای متغیر نیست اما در چرخه فعالیت آن تغییرات متناوبی صورت می‌گیرد که به حلقه نقطه‌ای خورشیدی معروف است. در واقع در هر ۱۱ سال در تعداد لکه‌های خورشیدی نوساناتی رخ می‌دهد. لکه های خورشیدی نواحی هستند که در آنها دما کمتر از دمای میانگین خورشید است و فعالیت‌های مغناطیسی شدیدی در این مکان‌ها رخ می‌دهد.

میزان درخشندگی خورشید با افزایش عمر آن افزایش یافته‌است و از زمانی که به یک ستاره توالی اصلی تبدیل شد تاکنون به درخشندگی آن ۴۰ درصد افزوده شده‌است. همچنین در درخشندگی خورشید تغییراتی ایجاد می‌شود که اثرات قابل ملاحظه‌ای بر کره زمین دارد. کمینه ماندر، باعث ایجاد پدیده عصر یخبندان کوچک در قرون وسطی شده‌است. سطح خارجی خورشید را نورسپهر گویند. در قسمت بالایی این لایه منطقه‌ای با نام کروموسفر قرار دارد. این ناحیه هم توسط یک ناحیه گذرا که دمای آن به سرعت افزایش می‌یابد احاطه شده و در نهایت تاج‌های بسیار داغ و گدازنده خورشید قرار دارند.

در مرکز خورشید، دما و فشار کافی برای وقوع پدیده جوش هسته‌ای وجود دارد. در بالای این هسته، ناحیه‌ای به نام ناحیه تشعشع قرار دارد که در آن ماده پلاسما انرژی را با استفاده از تشعشات منتقل می‌کند. لایه بعدی ناحیه همرفت است که در آن ماده گازی شکل انرژی را با استفاده از جابجایی فیزیکی گاز منتقل می‌کند. گفته می‌شود این ناحیه همرفت عامل ایجاد نقاط خورشیدی هستند که در این نقاط فعالیت مغناطیسی شدیدی را ملاحظه می‌کنیم .

 

 

 



:: موضوعات مرتبط: ستاره شناسی , ,
:: بازدید از این مطلب : 841
|
امتیاز مطلب : 90
|
تعداد امتیازدهندگان : 28
|
مجموع امتیاز : 28
تاریخ انتشار : 24 آذر 1389 | نظرات ()
نوشته شده توسط : آرش رضایی

فناوری نانو یا نانوتکنولوژی رشته‌ای از دانش کاربردی و فناوری است که جستارهای گسترده‌ای را پوشش می‌دهد. موضوع اصلی آن نیز مهار ماده یا دستگاه‌های در ابعاد کمتر از یک میکرومتر، معمولاً حدود ۱ تا ۱۰۰ نانو متر است. در واقع نانو تکنولوژی فهم و به کارگیری خواص جدیدی از مواد و سیستمهایی در این ابعاد است که اثرات فیزیکی جدیدی - عمدتا متاثر از غلبه خواص کوانتومی بر خواص کلاسیک - از خود نشان می‌دهند. نانوفناوری یک دانش به شدت میان‌رشته‌ای است و به رشته‌هایی چون فیزیک کاربردی، مهندسی مواد، ابزارهای نیم رسانا، شیمی ابرمولکول و حتی مهندسی مکانیک، مهندسی برق و مهندسی شیمی نیز مربوط می‌شود. نانو تکنولوژی می‌تواند به عنوان ادامهٔ دانش کنونی به ابعاد نانو یا طرح‌ریزی دانش کنونی بر پایه‌هایی جدیدتر و امروزی‌تر باشد.

شاخه‌های اصلی

 

 

((کاربردهای نانو)) فناوری نانو کاربردهای گسترده‌ای در دانش‌های گوناگون دارد که از موردهای مهم آن می‌توان به کاربردهایش در پزشکی برای ساخت داروهای بدون اثرهای جانبی اشاره کرد که تنها بر یک بافت ویژه تأثیر می‌گذارند. از انواع کاربردها می‌توان در ساخت نانو جوراب‌ها ، نانو لوله‌های کربنی ،داروسازی هوشمند و ... اشاره کرد. البته قابل ذکر است که یکی از شاخه های جدید برای این فناوری نانو مورال یا نانو اخلاق است که تا چند سال آینده رونمایی میشود.

 

می‌توان موردهای زیر را شاخه‌های بنیادین دانش نانوفناوری دانست:



:: موضوعات مرتبط: علمی , تکنولوژی , ,
:: بازدید از این مطلب : 546
|
امتیاز مطلب : 112
|
تعداد امتیازدهندگان : 38
|
مجموع امتیاز : 38
تاریخ انتشار : 23 آذر 1389 | نظرات ()
نوشته شده توسط : آرش رضایی

اخترشناسی که در زبان یونانی از ترکیب اجزای αστρονομία = άστρον + νόμος, astronomia = astron + nomos (به معنای قانون ستارگان) تشکیل شده‌است علم اشیاء سماوی (مانند ستارگان، سیارات، ستاره‌های دنباله‌دار‎، کهکشان‌ها و پدیده‌هایی است که منشاء آنها در خارج از جو زمین است (مانند پدیده شفق قطبی (Aurora) و تشعشعات پس زمینه‌ای فضا). این رشته با رشته‌هایی مانند فیزیک، شیمی و فیزیک حرکت ارتباط تنگاتنگ دارد و همچنین با رشته فضاشناسی فیزیکی (پیدایش و تکامل جهان) ارتباط نزدیکی دارد. اخترشناسی یکی از قدیمی‌ترین علوم است. ستاره شناسان در تمدن‌های اولیه بشری به دقت آسمان شب را بررسی می‌کردند و ابزارهای ساده ستاره‌شناسی از همان ابتدا شناخته شده بودند. با اختراع تلسکوپ، تحولی عظیم در این رشته ایجاد شد و دوران ستاره‌شناسی جدید آغاز گردید.

عكس توسط تلسكوپ هابل از سحابي خرچنگ گرفته شده است.من از ديدنش حيران شدم.زيبايي خلقت را بنگريد.



:: موضوعات مرتبط: ستاره شناسی , ,
:: بازدید از این مطلب : 550
|
امتیاز مطلب : 113
|
تعداد امتیازدهندگان : 33
|
مجموع امتیاز : 33
تاریخ انتشار : 22 آذر 1389 | نظرات ()

صفحه قبل 1 صفحه بعد